“Hoe dring ik het verzuim in mijn organisatie terug?” Het is een vraag die ik krijg van veel klanten. Sterker nog: er is vrijwel geen werkgever die niet met dat vraagstuk worstelt. ‘Hoe minder verzuim, hoe beter’ is natuurlijk het credo, alleen al uit financieel oogpunt. Met een beetje pech draagt u als werkgever tot wel 12 jaar lang de kosten van verzuim en arbeidsongeschiktheid.
Een werknemer is in dienst gekomen bij een organisatie die zakelijke dienstverlening biedt ten aanzien van projectmanagement voor opdrachtgevers. De werknemer wordt te werk gesteld op een project bij een opdrachtgever. De arbeidsovereenkomst wordt aangegaan voor de duur van één jaar met de bepaling dat de arbeidsovereenkomst eindigt op het moment dat het project is voltooid. De werkgever zegt tussentijds de arbeidsovereenkomst op met een beroep op de ontbindende voorwaarde. De werknemer gaat naar de rechter omdat deze opzegging nietig zou zijn.
Een werknemer met een leidinggevende functie in de hotelbranche wordt aangesproken op het snuiven van cocaïne in de bus tijdens de terugreis van een bedrijfsuitje. Tijdens een gesprek wordt de werknemer medegedeeld dat hij wordt teruggezet naar een lagere functie en wordt het salaris verlaagd met EUR 100,00 (bruto). De werknemer kan niet instemmen met de maatregel en start een kort geding.
Het is voor veel teams en managers een worsteling: hoe krijgen we een goede feedbackcultuur in ons team en de organisatie? Als organisatie- en teamcoaches krijgen wij regelmatig het verzoek om een feedbacktraining te verzorgen. Want: 'onze mensen vinden het zo lastig om feedback te geven.' Juist in die vraag zit volgens mij al het grootste probleem, en specifiek op het woord 'geven'. Het creëren van een feedbackcultuur of aanspreekcultuur verloopt veel voorspoediger als je je richt op het vragen van feedback in plaats van het geven van feedback!
Wat is volgens jou het ultieme doel van leiderschap? Als leiderschap een boom is, welke vrucht produceert hij dan? Aangezien je gedachten bepalen hoe je je gedraagt, is het belangrijk om bij deze vraag stil te staan.
Management, HR en managementdenkers zoals ikzelf, allen zingen wij de hoogmis over de flexibilisering van de maatschappij. ‘Scrum’, ‘ZZP’, ‘intern ondernemerschap’ en de ‘innovatieve, lerende organisatie’ vormen samen de catechismus van een nieuwe glorieuze toekomst.
Gedrag in je organisatie veranderen, betekent dat medewerkers gericht aan de bak moeten. Daar zit doorgaans weerstand op. Op de bank kijken naar iemand die de Mont Ventoux op fietst, leuk! Zelf zwoegend naar boven? Non, merci!
Als het gaat om de stakeholders die betrokken zijn bij de selectie van een HR-oplossing, worden er doorgaans vier doelgroepen of persona’s onderkend: de HR manager/directeur, de HR Business Partner, de HR-professional en natuurlijk de medewerker zelf. Er is echter nog een vijfde rol die vreemd genoeg haast nooit wordt genoemd: de Business Controller. Is de controller daarmee het vijfde wiel aan de wagen? Of zijn er redenen om de controller uit de schaduw te halen bij het selecteren van een nieuwe HR-oplossing?
Wat ambiëren we met Duurzame inzetbaarheid? Dat werknemers in hun arbeidsleven doorlopend over daadwerkelijk realiseerbare mogelijkheden alsmede over voorwaarden beschikken om in huidig en toekomstig werk met behoud van gezondheid en welzijn te (blijven) functioneren.
Geld in de vorm van salaris is niet de enige beloningscomponent waar medewerkers blij van worden. Als werkgever kun je niet alleen vertrouwen op het uitbetalen van “Cash geld” of het toekennen van een standaard loonsverhoging. Juist en vooral in deze tijden van beperkte loonsverhogingen is het zaak om goed na te denken waar de toegevoegde waarde van belonen zit.
Wat doe je als een medewerker niet goed functioneert en welke vormen van verlof zijn er? Wil je je kennis up-to-date houden? Volg deze training en leer in twee ochtenden alle ins en outs over arbeidsrecht in de dagelijkse HR-praktijk.