Want wat gebeurde er laatst op een WKR studiemiddag voor medewerkers van de financiële administratie? Gevraagd naar specifieke WKR-vraagstukken zei één van de deelnemers dat hij eigenlijk alles wel van de WKR wilde weten….Omdat hij nog niet zeker wist of zijn bedrijf wel over zou stappen!

Drukte bij de helpdesk

Natuurlijk een uitzondering want het feit dat de werkkostenregeling nu echt verplicht is, is toch wel algemeen doorgedrongen. Tegelijk zien we nu, aan het eind van 2015, het aantal WKR-gerelateerde vragen bij onze ADP-helpdesk flink stijgen. En ja, ook bij onze ADP eindejaar-seminars zijn er veel vragen over de WKR.

Veel bedrijven lijken zich nu pas druk te gaan maken over wat er allemaal wel of niet ten laste van de vrije ruimte kan of moet. Terwijl die vrije ruimte beperkt is tot 1,2% van de loonsom. Is dat ‘uitstelgedrag’ dan verwijtbaar of wellicht ook verklaarbaar? Ik denk dat dat de waarheid – zoals zo vaak - in het midden ligt. Maar verklaarbaar vind ik het zeker wel. Waarom? Omdat er zes jaar na introductie van de WKR nog steeds veel onduidelijk is.

Wel of niet gebruikelijk

Neem het (aangescherpte) gebruikelijkheidscriterium. Nog steeds voor de gemiddelde HR- en/of salarisprofessional niet te begrijpen. Terwijl er wel besluiten moeten worden genomen of je een bepaalde vergoeding of wellicht een deel van de eindejaarsuitkering nu wel of niet ten laste van de vrije ruimte wordt gebracht!

De door de Belastingdienst aangegeven doelmatigheidsgrens van€ 2.400 per jaar per werknemer lijkt voor de praktijk werkbaar. Maar was één van de geschetste voordelen niet dat je niet alles meer op individueel niveau hoeft vast te leggen? En moet je dan echt een deel van de eindejaarsuitkering eerst omzetten in een vergoeding of mag je sowieso een deel als eindheffingsloon aanmerken? Allemaal vragen - zes jaar na introductie! - die er niet bepaald aan bijdragen dat de WKR wordt omarmd.

Verplicht aanwijzen

Om nog maar te zwijgen over de verplichting om zaken eerst verplicht aan te wijzen als eindheffingsloon. Dat moet vóór je gebruik kan maken van de vrije ruimte of gerichte vrijstellingen. Ja, u moet het als werkgever aanwijzen. Tegelijk bent u min of meer vrij hoe u dat doet. Maar hoe weet u dan of u het goed doet?

Klein(ere) geschenken?

Nog één dan. Kleine geschenken van de werkgever tot € 25 incl. BTW. Ja, dat is echt klein. Maar volgens de staatssecretaris doet de Belastingdienst niet moeilijk tot dit bedrag. Maar wat dan als een cadeautje dertig euro kost? Vijf euro belasten of alles belasten? O ja, een bloemetje bij ziekte is altijd onbelast. Maar is het Secretaressedag of geeft u bloemen voor een jubileum, dan moet u het aankoopbedrag altijd in de heffing betrekken.

Toon lef!

Ik heb er dus wel begrip voor dat de WKR nog niet echt wordt omarmd. Maar toch is dat jammer. Want in de basis is het een goede regeling die werkgevers gelegenheid biedt om leuke dingen te doen voor of met de werknemers. Maar zoals het nu is, durft u die kansen niet te pakken omdat u niet weet of dat wel mag. En als het mag, onder welke voorwaarden dat dan is….

Dus, kom op beste staatssecretaris! Wilt u van de WKR echt een succes maken? Toon dan lef en geef echte duidelijkheid. Ok, dat kost misschien wat belastingcentjes maar u helpt er veel bedrijven mee en dat leidt weer tot meer compliance. En dat is onbetaalbaar.

Deze blog verscheen eerder op ADP.nl