Om het functioneren van mensen te beschrijven heeft de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) ICF (International Classification of Functioning, Disability and Health) geïntroduceerd. Het is een begrippenkader – een soort woordenboek – waarmee je het functioneren van je arbeidsongeschikte werknemers – en de eventuele problemen die zij in het functioneren ervaren – kan beschrijven: welke factoren zijn van invloed op dit functioneren?

De ICF is tot stand gekomen na een jarenlange wereldwijde discussie waarbij veel landen en organisaties betrokken zijn geweest. Door deze procedure is het ICF-model toepasbaar in verschillende culturen en geschikt voor communicatie tussen verschillende beroepsgroepen en voor internationale vergelijking van gegevens.

Voorkom langdurige arbeidsongeschiktheid

Het functioneren in het dagelijks leven is gelukkig voor de meeste werknemers iets vanzelfsprekends. Toch zijn er ook werknemers met fysieke of psychische problemen die zo ernstig zijn dat ze het dagelijks leven beïnvloeden of zelf onmogelijk maken. Pijn – of chronische pijn – in samenhang met een aandoening als reuma of artrose, kan er toe leiden dat werknemers hun activiteitenniveau sterk moeten verminderen.
Beperkingen in de mobiliteit kunnen ertoe leiden dat werknemers niet meer goed voor zichzelf zorgen:

• bewegingsangst leidt soms tot het niet meer – durven – deelnemen aan sportieve activiteiten
• omgevingsfactoren zoals stof, rokende collega’s of een aangepast werkplek
• kunnen het aan het werk gaan of blijven nadelig beïnvloeden.

Een hogere leeftijd van je werknemers gekoppeld aan een slechte conditie en mobiliteit – zeker bij fysiek zware beroepen – kan leiden tot (langdurige) arbeidsongeschiktheid en ziekteverzuim.

ICF-dimensies

Dit voorbeeld ICF-model geeft alle mogelijke relaties weer tussen de drie ICF-dimensies (het functioneren) en medische, persoonlijke en externe factoren:

Dit ICF-voorbeeldmodel maakt duidelijk dat ICF nog steeds gezien moet worden in de context van gezondheid, en dat externe en persoonlijke factoren van invloed kunnen zijn op het ontstaan maar juist op het voorkomen van stoornissen, beperkingen en participatieproblemen. Vergeet hierbij niet dat functioneringsproblemen elkaar dus wederzijds kunnen beïnvloeden.