Soms kan een schutting reuze handig zijn. Bijvoorbeeld als je ongestoord in je tuin wilt liggen en even geen zin hebt om de buurman te zien. Binnen het vakgebied ziekteverzuim werken schuttingen alleen niet en heeft de Casemanager er zelfs last van. Zo sprak ik laatst een Casemanager die aangaf zijn werk steeds minder zinvol te vinden: “Ik ben vooral bezig met procesbewaking in het kader van Wet verbetering poortwachter en om aan mijn werkgever uit te leggen dat ziekteverzuim geld kost. En dat weet hij nu zo langzamerhand wel.”

Ondertussen zag deze Casemanager wel dat zieke werknemers te lang thuis zaten, zonder dat hij daar iets aan kon veranderen. Daarom besloot hij de opleiding tot Arbeidsdeskundige te gaan volgen: "Zo ga ik meer kennis op doen van belasting versus belastbaarheid van werknemers".

Voorkom langdurig ziekteverzuim

Nu ben ik er persoonlijk een groot voorstander van dat mensen zich blijven ontwikkelen, maar volgens mij zat in de redenering van deze Casemanager een fundamentele fout. Juist Casemanagers die in een vroeg stadium bij ziekteverzuim betrokken zijn, moeten zich bemoeien met zaken rond de belastbaarheid van de zieke werknemer in relatie tot de eisen van de functie. En daarover zo snel mogelijk intensief met werkgever en werknemer aan de slag gaan.
Dreigt ziekteverzuim langdurig en complex te worden, aarzel dan niet om een Arbeidsdeskundige in te schakelen. Wacht niet op de vaststaande momenten uit Wet verbetering Poortwachter.
Kortom, het gaat hier om een individuele, mensgerichte aanpak in plaats van een procesbenadering.

Het sleutelwoord = samenwerken

In dit verband wordt al snel gesproken over de privacy van de zieke werknemer en het gebrek aan relevante informatie waardoor de Casemanager zijn werk niet kan uitvoeren. Daarin zie ik een interessante ontwikkeling.
In het verleden was de Casemanager vaak medisch geschoold, bijvoorbeeld als verpleegkundige, wat nu ook nog regelmatig het geval is. Deze medisch geschoolde Casemanager mag dan zijn of haar werk uitvoeren in de verlengde arm van de bedrijfsarts en beschikt zo over allerlei medische informatie. Werkt dat? Helaas niet. Deze Casemanager bleef steken bij de belastbaarheid van de werknemer, zonder te kijken naar de eisen van de functie. Hierdoor bleef de werknemer nog steeds uitsluitend op medische gronden te lang thuis zitten.
Dus laten we niet blijven steken in alleen medische geschoolde Casemanagers die zich met ziekteverzuim bemoeien, want dat lost vaak niets op.

De toekomst van ziekteverzuim

In mijn beeld van de toekomst van het ziekteverzuim zie ik een speelveld waarin allerlei disciplines écht samenwerken en niet bang zijn om elkaars werkveld te laten overlappen.
Zoals de spits van een voetbalelftal regelmatig mee moet verdedigen en opkomende backs voor extra dreiging in de aanval zorgen. De bedrijfsarts deelt relevante medische informatie met de Arbeidsdeskundige én Casemanager zonder dat hij/zij bang hoeft te zijn dat die informatie op een verkeerde plaats komt te liggen.
Zo begrijpt de Casemanager beter wat het werk van de Arbeidsdeskundige en bedrijfsarts inhoudt, en dat zorgt ervoor dat de juiste functionaris op het juiste moment wordt ingeschakeld. Daarbij voert de Casemanager de regie, zoals ik een goede aanvoerder van een voetbalelftal vaak zie doen. En zo doet iedereen waar hij het beste in is, zodat de (zieke) werknemer de echte winnaar is en niet langer onnodig thuis zit.