De Hoge Raad overweegt dat met de invoering van de Wet administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften (WAHV) niet werd beoogd dat de kentekenhouder moet opdraaien voor een verkeersovertreding die de bestuurder maakt.

 

Geen onderscheid maken

Daarnaast ontbreekt een wettelijke grondslag voor verhaal van boetes door de werknemer op zijn werkgever. Anders dan in het arrest van 3 januari 2001, nr. 35.438, oordeelt de Hoge Raad dat de werkgever de aan hem op grond van art. 5 WAHV opgelegde boetes voor verkeersovertredingen van zijn werknemers wel kan verhalen. Het mag voor de betaling van de boete geen onderscheid maken of de werknemer in een eigen auto rijdt of in een auto van de zaak. In het arrest van 2001 besliste de Hoge Raad dat een boete die opgelegd is aan de kentekenhouder omdat de chauffeur niet op heterdaad is betrapt, een schuld oplevert van de kentekenhouder zelf.

 

Onachtzaam en roekeloos gedrag

Uiteraard is het niet ongebruikelijk dat de werkgever bij een verkeersovertreding door de werknemer de boete op hem verhaalt. Een ieder wordt geacht maatschappelijk zijn eigen lasten te dragen, ook als deze lasten door een praktische regeling in eerste instantie opgelegd worden aan een ander (de werkgever). Opmerkelijk is het verschil tussen het BW (de werknemer is aansprakelijk voor de kosten indien die veroorzaakt worden door onachtzaam en roekeloos gedrag) en de regeling in het verkeersrecht (risico-aansprakelijkheid). Door zich op het laatste te beroepen, kon de Hoge Raad (13 juni 2008, C06/232/HR) beslissen dat opzet of grove schuld van de werknemer niet relevant is.

 

Tip

In de praktijk zal dit arrest betekenen dat indien werkgevers de verkeersboetes betalen die door hun personeel zijn opgelopen, zij een voordeel verstrekken. Dit voordeel is belastbaar en premieplichtig loon. Sinds 2006 zal dit voordeel ook tot de uitkeringsgrondslag moeten worden gerekend.