In 2021 kwam de Sociaal Economische Raad met het advies om werkenden meer werk- en inkomenszekerheid te geven. Met dit doel voor ogen bogen de ABU en NBBU (bonden voor uitzendondernemingen) zich samen met vakbonden FNV, CNV en De Unie over de cao voor uitzendkrachten. Eind december 2022 bereikten de partijen een akkoord. De nieuwe afspraken zorgen voor meer zekerheid en duidelijkheid voor zowel uitzendkrachten zelf als de organisaties die ze inhuren. Ook betekenen de afspraken een verbetering in arbeidsvoorwaarden. 

Werkervaring als uitgangspunt voor het loon

Vanaf juli 2023 wordt het uitgangspunt om uitzendkrachten in te schalen op basis van relevante werkervaring. Dit zorgt ervoor dat zij doorgroeien in salaris en niet blijven hangen in dezelfde loonschaal. Ook zijn de regels over het toekennen van periodieken aan uitzendkrachten aangescherpt. Zo moet bijvoorbeeld een periodiek worden toegekend als een uitzendkracht binnen 9 maanden opnieuw aan het werk gaat bij de opdrachtgever.

'Voor de uitzendovereenkomsten met uitzendbeding geldt per 1 juli dat het uitzendbeding niet meer kan worden ingeroepen wegens of tijdens ziekte van de uitzendkracht'

Volgens Rutjes zal de verplichte loonsverhoging voor ervaren professionals niet betekenen dat zij worden vervangen door minder ervaren uitzendkrachten. ‘’Er is een toename in de vraag naar jonge professionals, organisaties willen jong talent zo snel mogelijk aan zich binden. De vraag naar expertise en werkervaring blijft echter onverminderd vanuit onze opdrachtgevers.’’

Uitbreiding inlenersbeloning 

Om de arbeidsvoorwaarden van uitzendkrachten en vaste werknemers nog verder gelijk te trekken, is de inlenersbeloning per 1 juli 2023 verder uitgebreid. Uitzendkrachten hebben nu recht op dezelfde toeslagen en onkostenvergoedingen als werknemers van de opdrachtgever, zowel netto als bruto. 

Transitievergoeding 

De cao-partijen hebben daarnaast het recht op een transitievergoeding - een vergoeding die wordt uitgekeerd bij beëindiging van het contract - aangescherpt. Uitzendkrachten hadden al recht op een transitievergoeding, maar deze werd lang niet altijd uitbetaald. Rutjes: “Uitzendkrachten hebben nu in plaats van drie maar liefst twaalf maanden lang de tijd om een transitievergoeding aan te vragen. Zo kunnen ze niet meer aan het lijntje worden gehouden tot hun recht op de vergoeding is verlopen.’’ 

Ook loon bij ziekte

De belangrijkste wijziging die de nieuwe cao met zich meebrengt, heeft te maken met de bescherming van uitzendkrachten bij ziekte. Voor uitzendkrachten die werken zonder uitzendbeding is er doorgaans een einddatum van de uitzendovereenkomst vastgelegd. De uitzendorganisatie is dan verplicht om tot die datum loon uit te keren, ook als de uitzendkracht ziek wordt. 

Bij uitzendovereenkomsten met uitzendbeding was dit tot voor kort minder goed geregeld. Als uitzendkrachten met zo’n contract ziek werden, werd hun contract automatisch beëindigd. Dit leidde de afgelopen tijd tot veel discussie onder vakbonden en in de politiek. Voor de uitzendovereenkomsten met uitzendbeding geldt per 1 juli dat het uitzendbeding niet meer kan worden ingeroepen wegens of tijdens ziekte van de uitzendkracht. Dit betekent dat de uitzendkracht recht heeft op loondoorbetaling tot de afgesproken einddatum, net zoals dat al gold voor uitzendkrachten met een overeenkomst zonder uitzendbeding. Ook gaan we bij ziekte van twee wachtdagen naar één wachtdag. Deze wijziging zorgt voor een gelijke behandeling van uitzendkrachten.