Jaren 60

In de jaren 60 kwamen de eerste gastarbeiders naar Nederland om de krapte op de arbeidsmarkt te verminderen. Volgens sommigen ook om de klussen te doen die Nederlanders niet meer wilden doen (zoals schoonmaken). Destijds is al niet goed nagedacht over de consequenties. Het feit dat vele gastarbeiders vervolgens bleven, kinderen kregen, kleinkinderen etc.  was niet ingecalculeerd. Toch was dit heel erg logisch, ze bouwden hier een bestaan op.

Anno nu

Nu is het anders. Het betreft geen gastarbeiders meer. Nederland heeft vele jaren geleden  gekozen voor één Europa, met open grenzen, vrij verkeer van mensen, goederen en vrije arbeidsmigratie.  De landen in Europa ‘horen bij elkaar’, zijn min of meer één.

Welvaartsverschillen

Het probleem ontstaat door grote welvaartsverschillen. Landen als Nederland, Duitsland, België, Luxemburg hebben een vergelijkbaar welvaartsniveau. De noodzaak om te emigreren is er, economisch gezien, vrijwel niet. Met landen die wat recenter toegetreden zijn, zoals Griekenland, Polen, Roemenië en Bulgarije ligt dat anders. Mensen uit deze landen hebben het daar economisch veel slechter dan wij en dus is er een grote aantrekkingskracht richting landen als Nederland. Dat dat in de praktijk ook leidt tot een grote toestroom vanuit die landen naar Nederland, dat bewijst de geschiedenis. Vanuit Polen verwachtte men destijds 'hooguit enkele tienduizenden’ immigranten, maar dat zijn er veel en veel meer. De schattingen lopen uiteen van 60.000 tot 200.000.

Zegen of vloek?

Nederland telt circa 700.000 werklozen (verschillende rekenmethodes leiden tot verschillende aantallen) en het aantal vacatures in Nederland wordt geschat op 80.000 a 90.000. Nederland kent op dit moment de hoogste werkloosheid in  15 jaar! Strikt cijfermatig gezien hebben we deze arbeidsmigranten dus niet nodig. Bovendien is 34% van de werklozen in Nederland allochtoon. Dan blijft de vraag of er werk is dat Nederlanders niet kúnnen doen of wíllen doen. In dat geval zouden we arbeidsmigranten wél kunnen gebruiken, maar dan zouden we alleen de arbeidsmigranten moeten toelaten die díe banen kunnen vervullen.

Oplossing

Een oplossing is er helaas niet. Nederland heeft gekozen voor één Europa én voor toetreding van minder welvarende landen én voor vrije arbeidsmigratie. Natuurlijk is het wel mogelijk om maatregelen te nemen, maar dan moet dat in Europees verband gebeuren.

Kleinere verschillen arm en rijk

In de toekomst zullen de welvaartsverschillen in Europa kleiner worden. Dat betekent dat, net als op elke liberale markt, arbeidsmigranten net zo lang naar Nederland (of elders in een rijker deel van Europa) zullen blijven komen totdat de welvaart in hun eigen land ongeveer hetzelfde is.

Grootste fout

Bij de keuzes die gemaakt zijn heeft men bovenstaande niet beseft, terwijl het heel logisch is. Wat nu heel erg lastig is, is dat, naast het welvaartsniveau,  ook de uitkeringen, in Nederland veel hoger zijn dan in de minder welvarende Europese landen. Dat betekent dat mensen uit die landen naar Nederland kunnen komen om te werken en vervolgens dezelfde rechten opbouwen als Nederlanders en dus een uitkering kunnen aanvragen. Een uitkering die vele malen hoger is dan in het land van oorsprong. Het loont dus al om naar Nederland te komen voor een uitkering. En dan rep ik nog niet eens over alle toeslagen die men hier aan mag en kan vragen.

De Nederlandse verzorgingsstaat kost al veel, maar op deze wijze nog miljarden meer.