Pascal Besselink

Stel, werknemer is ziek, maar werkgever 'vertrouwt het niet'. Bijvoorbeeld omdat hij 'vermoedt' dat werknemer ondertussen ergens anders aan het werk is, thuis aan het klussen is (terwijl werknemer zegt rugklachten te hebben) of een festival bezoekt. Mag werkgever die werknemer dan (laten) volgen, bijvoorbeeld door een bedrijfsrecherche- of onderzoeksbureau, om zo te laten vast stellen dat werknemer helemaal niet ziek is of de boel bedondert?

Een werkgever diende onlangs een ontbindingsverzoek in bij de kantonrechter. Het ontbindingsverzoek wordt echter afgewezen en werkgever wordt veroordeeld werknemer zonder voorwaarden per direct toe te laten tot zijn werkzaamheden. Dat laatste doet werkgever niet. Hij wil de gesprekken over terugkeer naar het werk namelijk laten plaats vinden onder begeleiding van een mediator. En de werknemer mag pas terugkeren na een succesvolle mediation. 

In de Wet Transparante en Voorspelbare Arbeidsvoorwaarden, die haar eerste verjaardag viert, is bepaald dat een verbod op het verrichten van nevenwerkzaamheden niet is toegestaan, tenzij hiervoor een objectieve rechtvaardiging bestaat. Na bijna één jaar Wet TVA is er onlangs slechts een zaak aangespannen. In betreffende zaak vorderde werknemer, werkzaam bij een gemeente, een nevenwerkzaamhedenbeding nietig/ongeldig te verklaren.

In art. 7:629 lid 3 sub d. BW is bepaald dat de werknemer geen recht heeft op loon tijdens ziekte als hij niet meewerkt aan door de werkgever of aangewezen deskundige (denk aan een bedrijfsarts) gegeven redelijke voorschriften. Is mediation een redelijk voorschrift en zo ja, levert het weigeren van mediation grond op voor het stop zetten van het loon?

Artikel 7:673 lid 2 bepaalt dat de transitievergoeding voor elk jaar dat de arbeidsovereenkomst heeft geduurd gelijk is aan 1/3 van het loon per maand en een evenredig deel daarvan voor een periode dat de arbeidsovereenkomst korter dan een jaar heeft geduurd. Dat klinkt heel simpel, maar dat is het niet altijd. Want valt nu dan precies onder loon? De kantonrechter Rotterdam legde dit nog eens uit in onderstaande rechtsoverweging van een onlangs gepubliceerde uitspraak.

Indien een proeftijd is bedongen, is ieder der partijen, zolang die tijd niet is verstreken, bevoegd de arbeidsovereenkomst met onmiddellijke ingang op te zeggen. Dit staat in artikel 7:676 lid 1 Burgerlijk Wetboek. In concreto betekent dit dat dit artikel óók van toepassing is op de opzegging van een wél overeengekomen, maar nog níet begonnen arbeidsovereenkomst. Dus nog voordat er überhaupt maar één dag is gewerkt. Maar hierop bestaan wel uitzonderingen.

Als UWV toestemming verleent de arbeidsovereenkomst op te zeggen hoeft werkgever niet de (volledige) opzegtermijn te hanteren want er is immers toch geen loonbetalingsplicht meer na 104 weken ziekte. Is dat wel zo? Rondom twee jaar ziekte van een medewerker bestaan nogal wat misverstanden. Advocaat arbeidsrecht Pascal Besselink legt uit hoe het wel zit.

Afgelopen week kwam een uitspraak voorbij waarin een werknemer op staande voet was ontslagen omdat hij tijdens een speech die hij gaf vanwege ter ere van o.a. zijn langdurige dienstverband de directie roastte.

Als een werknemer ziek is heeft hij, gedurende maximaal 104 weken (bij een loonsanctie zelfs gedurende maximaal 156 weken), recht op loon tijdens ziekte. Dat recht heeft de werknemer niet als hij niet meewerkt aan door de bedrijfsarts gegeven adviezen. Deze regels gelden ook als sprake is van situatieve arbeidsongeschiktheid / een arbeidsconflict.

Als je als werkgever verzuimt alternatieve geschillenbeslechting in te zetten kan je dat soms duur komen te staan, zo leert deze recente uitspraak maar weer waarin werkgever ontbinding van de arbeidsovereenkomst verzocht vanwege vermeend verwijtbaar handelen en een verstoorde arbeidsverhouding.