Veel bedrijven belonen medewerkers deels voor de door hun geleverde prestaties. Hiertoe worden jaarlijks afspraken gemaakt over te behalen doelen. Elke manager in Nederland weet inmiddels wel dat die doelen SMART moeten worden geformuleerd. En toch wringt het nog vaak bij de A en de R van acceptabel en realistisch. Hoe komt dat? Een voorbeeld aan de hand van twee sportieve prestaties.
Niet alleen nu, maar ook in de toekomst is grip op teamprestaties belangrijk. Een goede samenwerking is immers van doorslaggevend belang voor het succes van het team en daarmee ook van de organisatie in zijn geheel. Maar de veranderingen in teamdynamiek die het gevolg zijn van technologische veranderingen, globalisering en flexibilisering van arbeid vragen om nieuwe en creatieve manieren om teams te begeleiden en te optimaliseren.
Wat wil je als HR? Mensen inspireren en de lijn “besmetten” met jouw visie en ideeën of werken volgens het principe “u vraagt, wij draaien”? Ik geloof dat HR weer voorop moet gaan lopen. Ook als dat door de enorme tijdsdruk onmogelijk lijkt.
Vind je het ook zo zonde? Al die (dure of niet) persoonlijkheidstesten die worden uitgevoerd tijdens het recruitment proces en die daarna 'in de la' of ergens op het netwerk eindigen? Misschien nog een keer voor de dag gehaald worden als de betreffende medewerker een training wil gaan doen of coaching aanvraagt? Zonde toch, niet? Hoeft Niet!
Op de kop af twee jaar geleden schreef ik over het personeelsbeleid van het eerste kabinet Rutte. Op het thema diversiteit scoorde dat kabinet uitgesproken laag. Van de 12 ministers waren er 3 vrouw en van de 8 staatssecretarissen slechts één. Met deze score van 20 procent aan vrouwen een flinke tegenvaller voor een premier die nota bene zijn sporen als HR-manager (bij Unilever) heeft verdiend. Ook de gemiddelde leeftijd van de bewindslieden was met 52,8 jaar hoog. Schertsend noemde ik het kabinet destijds ‘Ouwe Rotten-I’.
Uit het jaarlijkse HR Trends onderzoek bleek dat nog maar 16% van de respondenten inmiddels overgestapt was op de Werkkostenregeling (WKR), de rest had het nog maar even voor zich uit geschoven.
De opkomst van duurzame inzetbaarheid maakt het voor bedrijven steeds belangrijker om werknemers lang en gezond aan het werk te houden. Strategische personeelsplanning (SPP) helpt hierbij, maar is niet zaligmakend. Het is de dialoog tussen HR en de business die het verschil maakt. Zij staan samen voor de uitdaging om mensen in hun kracht te zetten.
HR is er druk mee, het binden en boeien van personeel. En áls we er in de praktijk nog niet concreet druk mee zijn, dan hebben we wel voornemens op dat vlak. Het hoort bij ons werk. Bovendien weten we allemaal dat er een krapte op de arbeidsmarkt aankomt. Soms lijkt het nog ver weg, maar ondanks de economische neergang, liegen de statistieken er niet om. Ik durf te stellen dat er in Nederland niet één HR’er is die de woorden nog nooit in z’n mond heeft genomen. En wel in deze volgorde: binden en boeien. En daar gaat het mis, juist op de langere termijn wanneer in de BV Nederland het personeel schaarser is.
Nadat het Catshuis-overleg was mislukt heeft een gelegenheidscoalitie van vijf politieke partijen alsnog een bezuinigingsakkoord gesloten. En dat allemaal binnen één week. Geen geringe prestatie gezien de miljardenomvang van de bezuinigingen en de versplintering van het politieke landschap. Wat heeft deze doorbraak veroorzaakt?
Elke goede HR professional wil zich nog verder ontwikkelen. En dat begint bij het verkrijgen van een goed inzicht in de vereisten die aan een hedendaagse HR functionaris gesteld worden. In tegenstelling tot de overtuiging van een grote groep HR mensen dat ze die inzichten al lang niet meer van Dave Ulrich kunnen krijgen, durf ik te beweren dat hij ons nog altijd bijzonder veel kan bijbrengen op dat terrein.
Wat doe je als een medewerker niet goed functioneert en welke vormen van verlof zijn er? Wil je je kennis up-to-date houden? Volg deze training en leer in twee ochtenden alle ins en outs over arbeidsrecht in de dagelijkse HR-praktijk.