We maken Semler mee tijdens het evenement Semler & Friends van De Baak. Het is een energieke, innemende man. Vol oneliners - ‘Het hoofdkantoor is voor ego’s’ - en anekdotes. Het is een managementgoeroe. Dus open deuren. Maar toch net even anders. Hij weet namelijk waar hij het over heeft, zijn bedrijf Semco gaat goed, heel goed. ‘Zakelijk niets op aan te merken,’ aldus Semler. De werknemers hebben daar alle vrijheid om zelf hun werktijden te bepalen (‘Waarom weten mensen wel op zondagavond te werken, maar niet om op maandagmiddag naar de film te gaan…’), om vergaderingen wel of niet bij te wonen (‘Als je verveeld bent, ga je gewoon weg’) en om het eigen salaris te bepalen (‘Mensen zijn verantwoordelijk genoeg, de ‘top’ verdient max 3x meer, waar het nu vaak 72x is’).

Utopie

Een utopie? Niet voor elk bedrijf weggelegd? Volgens de zaal van 1.000 geïnteresseerden van diverse pluimage niet. En volgens Arend van Randen van consultancybureau Arpa ook niet. Deze laatste vindt het misschien een utopie maar als je daarnaar streeft is wat je overhoudt het leven. En dus gaf hij een sceptische klant aan dat ook zijn bouwbedrijf met zeer complexe projecten geschikt is voor de Semlerstijl. Van Randen – even energiek en enthousiast als Semler – wist de man te overtuigen één project op deze manier te doen. En het werkte. De diverse medewerkers op de bouwplaats werkten veel meer samen, waren meer betrokken. ‘Er werd nog net niet geknuffeld’.

Salaris bepalen

Zelf werktijden bepalen, teams die zelf bepalen hoe ze iets aanpakken en met wie. Dat ziet iedereen nog wel voor zich. Diverse bedrijven werken zo al. Zo ook een dame in de zaal die bij een bedrijf werkt dat al jaren op die manier opereert. Alleen het salarisgedeelte, dat wil maar niet lukken. Hoe men dat in de praktijk deed? Een van de ‘friends’ van Semler is Carlos Verkaeren, CEO van het Franse koekjes-concern Biscuits Poult. Hij geeft aan dat ook zij daar nog steeds mee worstelen. Ze hebben het geprobeerd, maar het faalde. In het bedrijf hebben de medewerkers het verder echt voor het zeggen. Ze zijn georganiseerd in comité’s, iedereen is betrokken en weet waar het over gaat. Van operator tot marketing manager. De zaken gaan goed. Business-schools bezoeken de Poult fabrieken en zelfs het innovatieteam van Airbus. Maar het salarisgedeelte blijft achter. Niet dat Semler dit in één keer wist te regelen, maar nadat het bedrijf openheid van zaken gaf over de salarissen binnen het bedrijf, over wat er in de markt wordt verdiend en wat het bedrijf omzette kwam men met realistische salariswensen. En zo lukt het nog andere bedrijven met zelfsturende teams, bijvoorbeeld bij advocatenkantoor Bruggink & Van der Velden (BvdV) in Utrecht of Finext in Voorburg waar ze andere beloningscomponenten hebben. De helft van hun mensen is bijvoorbeeld aandeelhouder in het bedrijf.

Aan de slag

De conclusie van de dag was 'Let’s do it'. Dat zeiden niet alleen Semler&Friends maar zeker ook de deelnemers. Hoe? Dat is de volgende dag altijd maar de vraag. Het rapport HR in flexibele arbeidsorganisaties kan u daarbij wellicht helpen. Het bevat de 10 bouwstenen van het gedachtengoed van Semler en 5 praktijkcases van Nederlandse bedrijven die al langer op die manier aan de slag zijn gegaan. ‘Better beg for forgiveness than ask for permission’

Lees meer over het evenement op Twitter via #semlerNL

Bekijk het interview met Semler en gelijkgestemde ondernemers op Nieuwsuur