Hoewel de ‘oude’ vergoeding hoger is dan de nieuwe vergoeding die in 2009 is ingevoerd, zetten bonden en werkgevers hier toch op in. In 2009 hebben de kantonrechters een nieuwe formule ingevoerd, die soberder is dan de vorige. Dat komt doordat dienstjaren anders gewogen worden.

Gewogen dienstjaren

Voor de berekening van een ontslagvergoeding op basis van ‘nieuwe’ kantonrechtersformule wordt niet gekeken naar het daadwerkelijke aantal dienstjaren van de werknemer, maar speelt het begrip 'gewogen dienstjaren' een belangrijke rol. De kantonrechtersformule bestaat namelijk uit drie elementen:
• het aantal gewogen dienstjaren (A);
• de maandelijkse bruto beloning (B); en
• de correctiefactor (C).

De factor A staat dus voor het aantal gewogen dienstjaren. Dit is dus niet hetzelfde als het aantal werkelijke dienstjaren van de werknemer. Afhankelijk van de leeftijd van de werknemer krijgen dienstjaren een lichtere of zwaardere weging. Zo telt het aantal dienstjaren bij de werkgever doorgebracht:
• tot de 35-jarige leeftijd voor 0,5
• tussen de 35 en 45 jaar voor 1
• tussen de 45 en 55 jaar voor 1,5
• boven de 55 jaar voor 2

Oude kantonrechtersformule is royaler

Dat werkgevers de voorkeur geven aan de oude kantonrechtersformule heeft alles te maken met de economische situatie. Op dit moment is het voor veel werkgevers niet mogelijk om werknemers na ontslag te begeleiden van werk naar werk. Daarom kiezen zij voor een royalere vergoeding binnen de oude kantonrechtersformule. In bijna elk sociaal plan tussen werkgever en boventallige werknemers staan afspraken over de begeleiding van 'werk-naar-werk'. De kantonrechtersformule wordt in 90 procent van de sociale plannen van ondernemingen gebruikt, meldt werkgeversorganisatie AWVN.