Nieuwe ontslagstelsel schiet doel voorbij
Per 1 juli 2015 verandert het ontslagrecht. Deze verandering komt voort uit de Wet Werk en Zekerheid (WWZ), die per 1 januari 2015 al voor een deel in werking is getreden. Deze wet moet ervoor zorgen dat de tweedeling op de arbeidsmarkt tussen mensen met een vaste baan en flexwerkers kleiner wordt. De overheid wil met de WWZ stimuleren dat flexwerkers sneller een vast contract krijgen en het eenvoudiger, sneller en minder kostbaar maken om mensen met een vast contract te ontslaan. De overheid faalt echter in deze opzet.
Op grond van het huidige ontslagrecht kan de werkgever kiezen of hij zich voor het beëindigen van een arbeidsovereenkomst wendt tot UWV of de kantonrechter. Een procedure bij UWV en de kantonrechter duurt op dit moment doorgaans twee tot drie maanden, er is slechts beperkt plaats voor het leveren van bewijs en tegen de uitspraak staat geen hoger beroep open. Het huidige ontslagstelsel is er op gericht werkgever en werknemer snel duidelijkheid te verschaffen.
Ontslagroute
Dit gaat met de komst van het nieuwe ontslagrecht fundamenteel veranderen. Allereerst kan een werkgever na 1 juli 2015 niet meer kiezen of hij een ontslagaanvraag indient bij UWV of zich met een ontbindingsverzoek tot de kantonrechter wendt. De ontslagroute wordt vanaf dan bepaald door de ontslaggrond. Indien er sprake is van een ontslag op bedrijfseconomische redenen of langdurige arbeidsongeschiktheid dan is UWV bevoegd over het ontslag te oordelen. Is er sprake van een ontslag op grond van in de persoon gelegen redenen (zoals disfunctioneren of wangedrag) of een verstoorde arbeidsrelatie, dan dient de werkgever zich tot de kantonrechter te wenden.
Langdurig
Daarnaast staat tegen beslissingen van UWV en de kantonrechter vanaf 1 juli 2015 hoger beroep en cassatie open. Dit zijn langdurige procedures, waardoor het soms zeven of acht jaar kan duren voordat partijen duidelijkheid hebben over de beëindiging van de arbeidsovereenkomst. Hoger beroep en cassatie hebben weliswaar geen schorsende werking, maar dit neemt niet weg dat partijen lang in onzekerheid verkeren over de uitkomst van de procedures.
Bewijs
Ten slotte vervalt de beperkte mogelijkheid tot het leveren van bewijs in ontbindingsprocedures. In sommige zaken, zoals in geval van ontslag op staande voet of vermeende fraude, kan dit de duur van een ontbindingsprocedure bij de kantonrechter verlengen van 2 tot 3 maanden naar misschien wel een jaar.
Indien we sec kijken naar het komende ontslagrecht, dan wordt het alles behalve eenvoudiger, sneller en minder kostbaar om werknemers te ontslaan en denken werkgevers wel twee keer na voordat zij iemand een vast contract aanbieden. Het nieuwe ontslagstelsel schiet haar doel dan ook voorbij.
