Zelforganisatie: We vergeten de basis
Natuurlijk is het heel belangrijk dat medewerkers gedreven zijn. Natuurlijk is het belangrijk dat medewerkers zingeving ervaren in hetgeen ze doen, wie wil zich immers nutteloos voelen? (Vraag me alleen niet waarom het ‘purpose’ moet heten.) Natuurlijk is het belangrijk dat medewerkers blijven leren en nadenken over waar ze staan in hun carrière. Natuurlijk is het van onschatbare waarde dat talent bij ons wil werken en zich kan ontwikkelen. Maar...(bij zo’n opening weet je dat er een ‘maar’ aankomt) je moet een kind niet leren voetballen voordat het kan lopen. Zo zei mijn moeder het altijd.
De thema’s waar HR zich op het moment het meest mee bezighoudt zijn erg gericht op het talent, de ontwikkeling en het tot zijn recht komen van al die mooie mensen in de organisatie. Een heel waarderende kijk, prima. Er is echter een banale vaardigheid die in deze tijd onmisbaar is om te ontwikkelen die we neigen te vergeten. Die vaardigheid heet: zelforganisatie. Vroeger heette die vaardigheid: time management, maar door de manier hoe we organiseren gaat het niet langer alleen maar over het correct organiseren van al je taken. Door zelfsturing, verantwoordelijkheden die steeds lager in de organisatie belegd zijn moeten medewerkers steeds meer hun uniek en eenmalige processen, elke werkdag is tegenwoordig immers anders, zelf organiseren. Dat is, gezien de complexiteit van ons hedendaagse werk, een enorme verantwoordelijkheid waarop we onze mensen te weinig voorbereiden.
Burn-out
Alle cijfers laten zien dat mensen op hun werk steeds meer stress ervaren, dat we steeds slechter in ons vel zitten en zelfs steeds vaker burn-out raken. Dit komt niet door de hoeveelheid werk, dit komt omdat we verzuipen in ons werk. Dat komt omdat we teveel ballen omhoog houden en in voortdurende paniek zijn er een te vergeten of te verliezen. Zelforganisatie is een essentieel onderdeel van ons ambacht geworden. De accountant, de manager of de kunstenaar; als ze zichzelf niet goed kunnen organiseren, verzuipen ze in hun werk.
Zelforganisatie
Zelforganisatie is niet cool. Het gaat niet over brandende ambities of schitterende vergezichten. Het gaat over het goede op het goede moment door de juiste persoon laten doen. Zelforganisatie heeft niks met diepe gevoelens of schitterende creativiteit te maken. Zelforganisatie is het klinische cognitieve stuk van ons werk. Maar wel de basis.
Zelforganisatie is snappen wat je wel en niet zelf moeten doen. Wanneer je wat aan wie moet uitbesteden, wat je in je eentje moet doen en wat met anderen. Weten wanneer wat moet gebeuren, hoe je single tasken organiseert en hoe je je geheugen ontlast door structuur in je werkzaamheden aan te brengen. Dit is het lopen van ons werk. Laten we dat eerst leren, voordat we gaan voetballen.
