Indien werknemers gaan staken, is de hoofdregel ‘geen arbeid, geen loon’ van toepassing. De werkgever is dus niet verplicht het loon over de gestaakte tijd te betalen. Daarnaast heeft de stakende werknemer ook geen recht op een WW-uitkering of een bijstandsuitkering in plaats van het loon.

 

Wanneer de staking is georganiseerd, krijgen de stakende werknemers die aangesloten zijn bij de organiserende vakbond, veelal een vergoeding uit de stakingskas. Is er echter sprake van een wilde staking, dan hebben de stakende werknemers niets om op terug te vallen.

 

De werkwillige werknemer

Over het algemeen zullen niet alle werknemers hun werk neer willen leggen. Er is altijd een aantal mensen dat wel wil werken. Gaat het om een georganiseerde staking met als doel een loonsverhoging of verbetering van andere arbeidsvoorwaarden, dan hebben deze werkwilligen daar ook belang bij en daarom geen recht op loon.

 

Is er echter sprake van een wilde staking van korte duur en kan de werkwillige als buitenstaander worden beschouwd, dan behoudt deze werkwillige werknemer zijn recht op loon.

 

Goed werkgeverschap

In sommige gevallen kan de rechter oordelen dat de werkgever op grond van goed werkgeverschap het loon van werkwilligen hoe dan ook moet doorbetalen. Bijvoorbeeld als de werkgever dit bij vorige stakingen ook heeft gedaan.

 

Tip

Op grond van het zogenaamde ‘onderkruipersverbod’ is het verboden uitzendkrachten het werk van de stakende medewerkers te laten doen. Dit geldt zowel voor de zittende uitzendkrachten als voor het aantrekken van nieuwe uitzendkrachten. Een werkgever kan echter wel, om het werk gedaan te krijgen, het werk uitbesteden aan een ander bedrijf.