Het gegeven dat het merendeel van de werkgevers aan de roep aan flexibiliteit tegemoet komt betekent overigens niet dat er ook massaal gebruik van gemaakt wordt. Het overgrote deel van de respondenten uit de verschillende salary surveys dat aangeeft wel van huis uit te kunnen werken doet dat niet meer dan 10% van de tijd.

Dat betekent wat mij betreft overigens niet dat de geboden flexibiliteit DUS geen succes te noemen is! Het tegendeel is juist, werknemers geven aan dat voor hen de mogelijkheid om flexibel om te kunnen gaan met werktijden en indien nodig of gewenst van huis uit te kunnen werken erg belangrijk is. De geboden mogelijkheid om te kunnen kiezen is belangrijk, ook al wordt van de mogelijkheid uiteindelijk niet of maar beperkt gebruik gemaakt.

Het is overigens geen nieuw fenomeen; zo kennen we ook de roep om flexibiliteit qua arbeidsvoorwaarden. Het zogeheten cafetaria-model of arbeidsvoorwaarden á la carte. Ondanks alle energie en tijd die er in gestopt wordt om het mogelijk te maken, blijkt vaak achteraf dat maar een heel beperkt deel van de medewerkers een keuze maakt die afwijkt van de standaard regeling zoals die voordien bestond.

Dat er niet voor een afwijking wordt gekozen kan veroorzaakt worden door aan paniek grenzende keuze-stress; het bevrijdende gevoel van het kunnen maken van een keuze wordt verdrongen door een adembenemende druk om te moeten kiezen. Het geeft daarnaast een (schijnbaar) veilig gevoel te kunnen vertrouwen op andermans keuze. Je hebt in elk geval iemand die je de schuld kunt geven als zaken anders uitpakken dan je wenselijk acht.

Maar ook hier geldt dat de keuzemogelijkheid bieden vele malen belangrijker is dan op basis van de gemaakte keuzes valt af te leiden.