In onze hedendaagse organisaties is zelfsturing steeds meer de norm. Dat is logisch. Medewerkers leveren steeds minder toegevoegde waarde in de vorm van herhalend werk, dat doen tegenwoordig de computers, machines en robots. De toegevoegde waarde van hedendaagse medewerkers zit steeds meer in uniek en eenmalig werk: projecten, innovatie, maatwerk, verbeteringen.
Het is een jaarlijks terugkerend ritueel: de lijstjes met HR-trends. En iedere keer zien we dezelfde onderwerpen terugkomen. Daarmee krijgt dit het dubieuze karakter van 'goede voornemens': we blijven het proberen, maar het wil maar niet lukken... Hierbij een poging om dit patroon te doorbreken met een lijstje HR-prio's waar u zich écht mee bezig gaat houden in 2019.
Het jaar zit er bijna op, tijd dus voor de jaarlijkse beoordelingsgesprekken. Steeds meer leidinggevenden en medewerkers zetten vraagtekens bij deze rituele dans. De HR-cyclus is voor velen een verplicht nummer dat bovendien veel tijd kost. Gemiddeld besteden managers 150 uur per jaar aan de evaluatiecyclus terwijl het weinig oplevert. Waar gaat het mis? Hoe kun je deze ontmoeting, die soms aanvoelt als een vonnis, veranderen in een positieve gebeurtenis? Welke elementen zorgen ervoor dat er een goed gesprek ontstaat, die verder gaat dan het invullen van papierwerk voor de HR afdeling?
Het succes van een organisatie is niet afhankelijk van een CEO. Een goede CEO kan een organisatie helpen groeien en weet de juiste mensen te vinden, binden en ontwikkelen. Er zit veel potentie achter het goed inzetten van de krachten van de diversiteit aan mensen. Aan de andere kant zitten er risico’s aan het niet goed inzetten van organisatiekrachten.
Organisatiecultuur is een veelbesproken onderwerp. De quote 'Culture eats strategy for breakfast' is vaak aanwezig bij presentaties over het runnen van een organisatie. Een prachtige klinkende quote, maar wat is organisatiecultuur eigenlijk? Klantvriendelijkheid, humor, managementstijl of vriendschap? Momenteel is cultuur vooral een containerbegrip waarin alle zachte kanten van een organisatie worden gestopt. Maar zijn hier ook zakelijke eigenschappen aan te koppelen?
Welke kansen mis je als de HRM-professional zich niet ‘bemoeit’ met change? En wat is de rol van de manager die immers de cruciale factor is bij het initiëren en leiden van veranderingen? Enkele voorbeelden.
Hoe bouw je een wendbare, of agile organisatie? En welke rol is voor HR weggelegd? In een masterclass gaf Dave Ulrich hierop zijn antwoorden.
Het is niet te geloven, maar ik hoor nog steeds dat in organisaties ‘coachend leiderschap’ gepredikt wordt. Zelfs door HR-afdelingen, terwijl die toch als eerste zouden moeten inzien wat een rabiate onzin het is. Een leider kan helemaal niet coachen, nooit. Dat heeft niks met de kwaliteiten van de leider of de manager te maken, maar met de grondbeginselen van coaching.
De mens is een conformistisch wezen. Bij HR werken mensen. Voelt u hem aankomen? Ja, te vaak blaten wij mee met de HR-clichés zonder na te denken wat we nu eigenlijk zeggen. Coachend leiderschap is daar een voorbeeld van.
Als HRM daadwerkelijk business partner wil worden en richting wil geven aan mens en organisatie dan zijn er professionals nodig met een ander DNA. De gemiddelde HRM’er is niet uit het juiste persoonlijkheids-hout gesneden om business partner te zijn. Hollandse Nieuwe komt tot deze conclusie na een veldonderzoek onder HRM adviseurs. En niet de minsten: adviseurs die volgens hun baas behoren tot de besten uit hun team.
In deze live online masterclass van een halve dag leer je hoe je een dossier opbouwt en een specifiek verbeterplan opstelt bij disfunctioneren van een medewerker. Inclusief wettelijk kader ontslagbeoordeling