In het derde ziektejaar is de werkgever verplicht om 70% van overeengekomen loon te betalen in plaats van 70% van het maximum dagloon
Zes uur ‘s ochtends. De wekker en de kinderen schreeuwen. Op weg naar het werk verspert een vrachtwagen twee rijstroken. File. Een half uur later strompel je het kantoor binnen om hopelijk die strakke deadline van een project te halen, tot een zieke collega roet in het eten gooit. ’s Middags heb je nauwelijks honger en je besluit snel door te werken. Totdat je baas wijst op een aantal fouten die je in de afgelopen maand niet had mogen maken. Na een chaotische avondspits plof je oververmoeid in bed. Maar slapen lukt niet.
Als het om de re-integratie van zieke werknemers gaat, komt er steeds meer verantwoordelijkheid en financieel risico bij de werkgever te liggen. Adequaat optreden is dan ook noodzakelijk. En als een arbeidsconflict de oorzaak lijkt van de ziekmelding al helemaal.
Na langdurige arbeidsongeschiktheid is de functie van de werknemer aangepast aan de overgebleven capaciteiten. Deze werkzaamheden zijn echter nooit volledig verricht door de werknemer. Na volledige uitval meende de werkgever niet opnieuw 104 weken salaris te hoeven doorbetalen. De werknemer dacht daar anders over, maar erkende wel nooit volledig de nieuwe functie te hebben kunnen uitoefenen.
Wanneer heb jij voor het laatst een goed gesprek gevoerd? Durven we het aan? Praten over vind je het nog leuk? Voel je je fit? Ik ben toch geen dokter! Maar als die in beeld komt is het te laat!
Vanaf 1 januari 2014 kunt u als werkgever twaalf jaar financieel verantwoordelijk blijven voor een tijdelijke werknemer die zich na zijn eerste werkdag heeft ziek gemeld. Door de ‘Wet beperking ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid vangnetters’ treedt een aantal maatregelen in werking met als doel om langdurig ziekteverzuim van vangnetters tegen te gaan en de instroom in de Wet WIA te verminderen. Eén van de maatregelen is de introductie van een gedifferentieerde WGA- en Ziektewetpremie voor flexwerkers bij middelgrote en grote ondernemingen.
Je komt als HRM’er vast wel eens medewerkers tegen die het wat minder naar hun zin hebben in hun huidige functie. Laat ze dan werk maken van hun werk. Ze blijven langer bevlogen als ze sleutelen aan hun functie. Én als werkgever houd je hen langer aan boord.
Gisteren is het langverwachte rapport van FNV uitgekomen naar aanleiding van het door hen opgezette ‘Meldpunt verzuimbegeleiding’. Dit meldpunt was opgezet naar aanleiding van de eerste uitzending van Zembla in maart 2012 over de (wan)praktijken van VerzuimReductie, de – destijds - grootste arbodienst van ons land. De bevindingen in het verslag zijn niet mals richting organisaties die zich met verzuimbegeleiding bezighouden. Het rapport heeft dan ook de naam ‘Verzuimbegeleiding: een corrupt systeem’ meegekregen. Is dit terecht? Of niet?
Minister Asscher van het ministerie van Sociale Zaken heeft voor 2014 en 2015 € 600 miljoen beschikbaar gesteld voor de cofinanciering van sectorplannen waarmee de werkloosheid bestreden moet gaan worden. Doel van de regeling is het stimuleren en behouden van werkgelegenheid door sectoraal maatwerk. Kan een individuele werkgever een beroep doen op deze gelden?
Een zieke werknemer neemt heimelijk gesprekken op die zij heeft met haar verzuimbegeleider en draagt deze aan als bewijs in een ontbindingsprocedure. Mag dit zo maar? De kantonrechter liet zich onlangs uit over deze vraag in een interessante uitspraak.
Wat doe je als een medewerker niet goed functioneert en welke vormen van verlof zijn er? Wil je je kennis up-to-date houden? Volg deze training en leer in twee ochtenden alle ins en outs over arbeidsrecht in de dagelijkse HR-praktijk.