Stef Witteveen

Iedereen ervaart het. De wereld verandert snel en er zullen de komende tijd nog veel meer veranderingen op ons af komen. De indrukwekkende impact op ons dagelijks leven van het internet zal mogelijk door robotisering en virtual reality toepassingen nog worden overtroffen. Tegelijk moeten we ons afvragen hoe de mens als individu en in sociaal verband hiermee omgaat. Hoeveel mensen kunnen die stormachtige ontwikkelingen aan en kunnen productief blijven in deze en de komende tijd?

De Wetgeving rond arbeid in Nederland wordt almaar complexer en het valt werkgevers, werknemers en zelfstandigen niet mee om aan al die regeltjes te voldoen. Toch zit er een lijn in het gedrag van de overheid en hieronder zal ik een poging wagen om dit toe te lichten:

Economische groei werd in onze geschiedenis steeds gedreven door een toename van de arbeidsproductiviteit. Soms werd deze productiviteitsgroei geholpen door technologische ontwikkelingen, soms door een nieuwe manier van arbeidsverdeling en vaak door een combinatie van de twee. We hebben ons daarbij door de tijden heen steeds verder gespecialiseerd en nu leven we in een tijdperk van hyperspecialisatie. In de ICT, in de gezondheidszorg, in de financiële dienstverlening en in vele andere vakgebieden hebben mensen zich steeds verder gespecialiseerd. Deze arbeidsspecialisatie stelt eisen aan de manier waarop organisaties met hun werkgeverschap omgaan.

Voor praktisch elke organisatie is het in deze tijd noodzakelijk om te veranderen. De noodzaak om kosten te besparen, de noodzaak om nieuwe verdienmodellen te ontwikkelen, de noodzaak om te innoveren, et cetera. De economische en sociale werkelijkheid om ons heen verandert in een rap tempo. Al deze veranderingen en hervormingen moeten er ook toe leiden dat het werkgeverschap mee verandert.