Wegens een reorganisatie komt de functie van een werkneemster op termijn te vervallen. De werkgever biedt haar een vaststellingsovereenkomst aan waarbij de arbeidsovereenkomst per 1 maart 2011 wordt ontbonden onder toekenning van een vergoeding van ruim € 13.000. De werkneemster wil deze niet ondertekenen, maar vraagt wel zelf aan de kantonrechter om haar arbeidsovereenkomst te ontbinden omdat zij niet langer gemotiveerd is voor de werkzaamheden.

 

Vergoeding conform sociaal plan

De werkneemster wijt dit gebrek aan motivatie aan de werkgever; hij zou gebrekkig communiceren over de reorganisatie. Ook zou de werkgever begonnen zijn met het onttakelen van de afdeling waardoor er steeds minder werkzaamheden zijn. De werkneemster maakt primair aanspraak op een vergoeding volgens de kantonrechtersformule C=1½ en subsidiair op een vergoeding conform het afgesloten sociaal plan.

 

Primaire vordering afgewezen

De rechter willigt het verzoek tot ontbinding in, maar kent geen vergoeding toe. Er is namelijk geen sprake van een onwerkbare situatie. Dat de werkneemster minder gemotiveerd is voor haar werkzaamheden is begrijpelijk, maar dat betekent niet dat zij deze niet meer kan verrichten. De primaire vordering van werkneemster wordt daarom afgewezen.

 

Sociaal plan vergoeding

De kantonrechter wijst ook de subsidiaire vordering af, omdat de werkneemster geen aanspraak kan maken op de sociaal plan-vergoeding. In dit plan is namelijk expliciet bepaald dat er geen recht op vergoeding bestaat als een werknemer voor de ingangsdatum van de boventalligheid (in dit geval 1 maart 2011) op eigen initiatief het dienstverband beëindigt.

 

Kantonrechter Leeuwarden, 3 augustus 2010, LJN: BN 3237