Een postbesteller komt herhaaldelijk te laat op het steunpunt. Als hij op een dag helemaal niet verschijnt, roept zijn leidinggevende hem hier telefonisch toe op. Omdat de werknemer weigert, wordt hij geschorst. Binnen vijftien minuten komt de werknemer in een telefoongesprek terug op zijn weigering en biedt hij aan om alsnog de post te bezorgen. Daartoe werd de werknemer niet meer in de gelegenheid gesteld en vervolgens is hij op staande voet ontslagen. De werknemer vordert in kort geding wedertewerkstelling en loondoorbetaling.

 

Ontslag op staande voet

De kantonrechter overweegt dat de werknemer zich inderdaad schuldig heeft gemaakt aan werkweigering en eerder is gewaarschuwd voor de consequenties ervan. De kantonrechter meent echter dat het gegeven ontslag op staande voet, gelet op de omstandigheden van het geval, naar alle waarschijnlijkheid geen stand zal houden in een bodemprocedure en veroordeelt de werkgever tot wedertewerkstelling van de werknemer en tot betaling van het achterstallig salaris.

 

Werkweigering

De kantonrechter heeft hiertoe overwogen dat de ‘hardnekkige’ weigering van de werknemer slechts vijftien minuten heeft geduurd. Voorts vindt hij dat het belang van de werkgever moet wijken voor het belang van de werknemer bij behoud van zijn baan, gelet op zijn 55-jarige leeftijd en zijn gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid.

 

Kantonrechter Haarlem, 30 maart 2010, LJN: BM0295

 

Tip: Ook indien er sprake is van een dringende reden die een ontslag op staande voet zou kunnen rechtvaardigen, dient het belang van de werknemer meegewogen te worden.