Ontslag op staande voet: toch afgesproken vergoeding betalen
Een werkgever en werknemer sluiten een vaststellingsovereenkomst. De arbeidsovereenkomst eindigt per 14 augustus 2009 onder toekenning van een vergoeding. Een week voor die datum wordt de werknemer op staande voet ontslagen. Omdat de arbeidsovereenkomst nu niet door de vaststellingsovereenkomst is geëindigd, weigert de werkgever de ontslagvergoeding te betalen. De werknemer legt de zaak aan de rechter voor.
De kantonrechter legt de tekst van de vaststellingsovereenkomst zo uit dat de werknemer ook aanspraak heeft op de vergoeding als de arbeidsovereenkomst anders dan door wederzijds goedvinden per 14 augustus 2009 eindigt. De werkgever heeft het ontslag op staande voet niet aangegrepen om een beroep te doen op de (gedeeltelijke) vernietiging van de vaststellingsovereenkomst. De vaststellingsovereenkomst is dus geldig gebleven en de werkgever moet de afgesproken vergoeding alsnog betalen.
Kantonrechter Amsterdam, 16 april 2010, JAR 2010/131
Formuleer de vaststellingsovereenkomst zorgvuldig. Neem een bepaling op dat de ontslagvergoeding vervalt als de arbeidsovereenkomst eerder en/of om een andere reden eindigt dan is afgesproken in de vaststellingsovereenkomst. Denk daarnaast aan de mogelijkheid tot (gedeeltelijke) vernietiging van de vaststellingsovereenkomst in bijzondere gevallen.
