De werkgever verzoekt ontbinding van de arbeidsovereenkomst, omdat de werkneemster de enige passende functie die er voor haar is na een reorganisatie zou weigeren uit te voeren. De werkneemster is van mening dat de aangeboden functie niet passend is, onder meer omdat de functie drie schalen lager is ingedeeld en het bovendien gaat het om een functie voor 0,5 fte, terwijl de werkneemster voltijds werkte. De werkgever stelt dat de ontbindingsvergoeding hoe dan ook dient te worden gemaximeerd tot de loonderving van de werknemer over de periode tot aan pensionering.

 

Toegekende vergoeding hoger

De kantonrechter Utrecht verwerpt het standpunt van de werkgever dat het systematisch onjuist is om bij toepassing van aanbeveling 3.5 een correctiefactor toe te passen. Het maximum van 3.5 is niet absoluut. Afwijking is mogelijk als verwijtbaarheid, risicosfeer en de overige bijzondere omstandigheden als bedoeld in aanbeveling 3.4 daartoe aanleiding geven.

 

In beginsel acht de kantonrechter het redelijk om de correctiefactor, indien die vanwege het aan de werkgever te maken verwijt hoger is dan 1,1 toe te passen op het totale bedrag van de loonderving tot de pensioengerechtigde leeftijd. Bij de berekening van de loonderving wordt geen rekening gehouden met de werkgeversbijdrage aan de pensioenpremie omdat die bijdrage in de kantonrechtersformule voor de berekening van de beloning niet relevant is.

 

Kantonrechter Utrecht, 18 januari 2012 en 30 januari 2012, LJN: BV2244 en LJN: BV2253

Tip

Veelal wordt aangenomen dat een werknemer nooit recht kan hebben op een hogere ontbindingsvergoeding dan de loonderving over de periode tot aan pensionering. Dit maximum is echter niet absoluut. Als dit wel het geval zou zijn, zouden werknemers die dicht op hun pensioen zitten onvoldoende worden beschermd tegen slecht werkgeverschap (in het kader van ontbinding). Werkgevers doen er goed aan hier rekening mee te houden.