De werknemer – die naar later bleek op 12-jarige leeftijd al eens door een priester was betast - is na dit voorval ziek geworden. De kantonrechter heeft de arbeidsovereenkomst ontbonden wegens het blijvend ontbreken van een goede verstandhouding tussen partijen, onder toekenning van een vergoeding. Daarbij heeft hij overwogen dat hij bij toekenning van de vergoeding geen rekening gehouden heeft met de immateriële schade die werknemer zegt te hebben geleden.

 

Afwijzing immateriële schadevergoeding

De werknemer vordert in een afzonderlijke procedure een immateriële schadevergoeding. Het hof wijst in hoger beroep deze vordering af, omdat na onderzoek van de feiten en omstandigheden niet is gebleken dat er sprake is van seksuele intimidatie. Het hof heeft daarbij ook rekening gehouden met de omstandigheid dat voor de directeur de gedraging geen seksuele lading had. De Hoge Raad acht dat juist. Het feit dat werknemer de gedraging als seksueel intimiderend heeft ervaren, vindt de Hoge Raad niet beslissend.

 

Volgens de wet is er al sprake van seksuele intimidatie als de gedraging een seksuele connotatie heeft en de gedraging als doel of gevolg heeft dat de waardigheid van de persoon wordt aangetast. De bedoeling van de pleger is dan ook niet de enige factor van belang. Als het gevolg van de gedraging is dat naar objectieve maatstaven gemeten de waardigheid wordt aangetast, dan is sprake van seksuele intimidatie.

 

Hoge Raad, 10 juli 2009, LJN: BI4209