Onlangs boog de Kantonrechter in Middelburg (7 juni 2010, BN5117) zich over een zaak waarin dit speelde. Een werkgever stelde zich op het standpunt dat zijn werknemer langer dan twee jaar arbeidsongeschikt is. Hij vraagt daarom een ontslagvergunning aan bij UWV WERKbedrijf. Die wordt verleend. De werkgever zegt in een brief van 13 januari 2010 de arbeidsovereenkomst op per 1 april 2010.

 

De werknemer protesteert daartegen in een brief van 22 maart. Hij stelt dat hij nog geen twee jaar arbeidsongeschikt was en dat de werkgever de arbeidsovereenkomst daarom niet mocht opzeggen. Hij verzoekt de werkgever zijn loon door te betalen.

 

Termijn verstreken

De werkgever weigert dit. De werkgever voert aan dat de werknemer de vernietigbaarheid van de opzegging te laat heeft ingeroepen, omdat hij dit binnen twee maanden had moeten doen. Bovendien was de werknemer op het moment van ontslag in zijn ogen wel degelijk langer dan twee jaar arbeidsongeschikt, zodat het opzegverbod bij ziekte niet langer geldt.

 

De werknemer start vervolgens een kort geding tegen de werkgever en vordert loondoorbetaling. De kantonrechter overweegt dat de kans groot is dat de rechter in een bodemprocedure zal oordelen dat de werknemer te laat een beroep heeft gedaan op het opzegverbod.

 

Vast staat namelijk dat de werknemer met zijn brief van 22 maart 2010 te laat tegen de opzegging van 13 januari 2010 heeft geprotesteerd. Ook verwacht de kantonrechter dat de bodemrechter zal oordelen dat de termijn van twee jaar arbeidsongeschiktheid is verstreken, zodat het opzegverbod niet meer geldt. Om die redenen wijst de kantonrechter de vordering tot loondoorbetaling af.