Dat was ook het geval in deze zaak, waarin een werkgever in het kader van een reorganisatie het CWI verzocht om een ontslagvergunning voor 17 werknemers. Het CWI verleent toestemming en de werkgever gaat over tot opzegging van de arbeidsovereenkomsten. Een van de werknemers komt in verzet. Hij stelt zich op het standpunt dat het gegeven ontslag ‘kennelijk onredelijk’ is en in strijd met goed werkgeverschap. De werknemer vordert daarom een forse vergoeding.

 

Bijzondere omstandigheden

De kantonrechter wijst zijn vordering af, maar in hoger beroep wordt dat vonnis vernietigd. Het Gerechtshof oordeelt dat, in verhouding tot het belang van de werkgever bij de opzegging, de gevolgen voor de werknemer te ernstig zijn als daar geen financiële compensatie tegenover staat. Hoewel een sociaal plan was overeengekomen (een suppletieregeling van bijna € 7.000 en outplacementbegeleiding) is in de ogen van het Gerechtshof onvoldoende rekening gehouden met de bijzondere omstandigheden van de werknemer. Door de opzegging kwam voor de 41 jaar oude werknemer een einde aan een dienstverband van 16 jaar.

 

Onbillijk

Door beperkte kansen op de arbeidsmarkt, korte aanspraak op een werkloosheidsuitkering en het feit dat de werkgever niet in financiële problemen verkeert, is het Hof van mening dat onverkorte toepassing van het sociaal plan tot een evident onbillijke uitkomst leidt. Het Hof kent in aanvulling op het sociaal plan nog een extra schadevergoeding toe van € 6.500 bruto. De vraag is nu: hoeveel andere werknemers zullen ook gaan procederen. Is het hek nu van de dam?

 

Gerechtshof Amsterdam, 5 juni 2008, LJN: BF1793

 

Werknemers voor wie de gevolgen van ontslag onevenredig groot zijn, kunnen zich vaak met succes beroepen op een kennelijk onredelijk ontslag, zeker als de werkgever financieel gezien niet direct genoodzaakt is de werknemers te ontslaan.