De Hoge Raad haalde hiermee een uitspraak van het gerechtshof in Den Haag van 2 december 2008 onderuit. Het hof oordeelde dat bij een ontslag, waarvoor toestemming van het CWI (nu UWV Werkbedrijf) is verkregen, ook recht geeft op schadevergoeding volgens de kantonrechterformule (op basis van het aantal gewerkte jaren en de leeftijd van de werknemer). Daarbij oordeelde het rechtscollege dat er sprake is van kennelijk onredelijk ontslag als de werknemer geen schadevergoeding krijgt. Volgens de wet is daarvan sprake als het nadeel van de werknemer onevenredig groot is.

 

Vaststellen kennelijk onredelijk ontslag

De Hoge Raad staat niet achter deze redenering. Het hoogste rechtscollege stelt dat een kennelijk onredelijk ontslag “altijd afhangt van de omstandigheden”. De vergoeding voor de werknemer is in zo’n geval gebaseerd op de geleden schade. De rechter moet eerst vaststellen of sprake is van kennelijk onredelijk ontslag, waarna de schade moet worden begroot. “Daarbij past een algemene kantonrechterformule niet. Ook een algemene korting van 30 procent die het hof op de vergoeding in mindering bracht, kan niet door de ‘wettelijke’ beugel,” stelt de Hoge Raad.

 

Op 1 januari 2009 is op initiatief van de kantonrechters de kantonrechterformule op een aantal onderdelen aangepast. De Hoge Raad noemde de nieuwe kantonrechterformule een vergissing, omdat er teveel varianten de ronde doen. Zo ontwikkelden vier andere gerechtshoven een eigen berekeningsmethode. Tegen een van de uitspraken waarin van deze berekeningsmethode gebruik is gemaakt, loopt ook een cassatieberoep waarover de Hoge Raad op korte termijn uitspraak zal doen.

 

Tip:

U vindt hier de uitspraak van de Hoge Raad.