Een kapitein en een matroos werkten van 2000 tot 2002 als bemanningsleden aan boord van een schip dat vrachten in Nederland en België vervoerde. Op de arbeidsovereenkomst was de cao voor de binnenscheepvaart van toepassing. Volgens deze cao hebben werknemers recht op een overwerkvergoeding. Na afloop van hun dienstverband vorderden de werknemers daarom ieder een vergoeding over ruim tweeduizend door hen gewerkte overuren.

 

De werkgever vond dat een forfaitaire overwerkvergoeding was inbegrepen in hun vaste maandsalaris, dat aanzienlijk hoger was dan het maandsalaris dat volgens de cao minimaal diende te worden uitbetaald. Over het gehele dienstverband hadden de werknemers daardoor meer uitbetaald gekregen op basis van hun individuele arbeidsovereenkomst, dan wanneer hen het veel lagere cao-salaris was uitbetaald met daarbovenop nog de in de cao genoemde vergoeding voor overwerk.

 

Aanvulling

Hoewel de werkgever door het Hof Amsterdam in het gelijk was gesteld, ging de Hoge Raad niet in zijn betoog mee. Volgens de Hoge Raad dienen de arbeidsvoorwaarden namelijk ieder afzonderlijk aan de desbetreffende cao-bepalingen te worden getoetst. Het vaste maandsalaris van de werknemers kon deze toets doorstaan. De forfaitaire overwerkvergoeding was echter in strijd met het in de cao opgenomen recht op overwerkvergoeding. Het beding voorzag namelijk niet in een bijkomende overwerkvergoeding in maanden waarin de werknemer een zodanige hoeveelheid overuren had gewerkt dat hij beter uit zou zijn geweest met de overwerkvergoeding uit de cao. Over die maanden kunnen de werknemers daarom aanspraak maken op een aanvulling.

 

Tip

Controleer bij het bepalen van de hoogte van het vaste maandsalaris eerst of de werknemer op grond van een cao bovenop dit salaris mogelijk nog in aanmerking komt voor toeslagen als een overwerkvergoeding.

 

Hoge Raad, 24 april 2009, LJN: BH2623