Ook transitievergoeding na twee jaar loondoorbetaling zieke werknemer
Vanaf 1 juli 2015 moeten werkgevers een transitievergoeding betalen voor iedere werknemer die het bedrijf onvrijwillig verlaat en twee jaar of langer in dienst is bij de werkgever. Dat geldt dus ook voor de werknemer die arbeidsongeschikt is en na twee jaar het bedrijf verlaat.
Werkgevers mogen dus de kosten van re-integratie en loondoorbetaling niet op de transitievergoeding (onderdeel Wet werk en zekerheid) in mindering brengen. Minister Asscher en de Eerste Kamer vinden de plicht tot loondoorbetaling bij ziekte een re-integratieplicht van de werkgever die voortvloeit uit de Wet Uitbreiding Loondoorbetaling bij Ziekte en de Wet Verbetering Poortwachter. De loondoorbetalings- en re-integratiekosten kunnen dus niet in mindering worden gebracht op een transitievergoeding
Van werk naar werk
Het doel van de transitievergoeding is immers compensatie voor ontslag en bevordering transitie van werk naar werk. De regering vindt dus dat er geen onderscheid kan worden gemaakt tussen arbeidsongeschikte werknemers en andere werknemers.
Het gevolg van deze maatregel is dat zieke werknemers nog duurder worden voor de werkgever. Naast de gebruikelijke kosten als loondoorbetaling, advieskosten rond ziekteverzuim, re-integratiekosten, begeleidingskosten 1e of 2e spoor wordt dit bedrag in de toekomst aangevuld met een transitievergoeding.
Tijdelijke uitzonderingen
Tot 2020 zijn er twee tijdelijke uitzonderingen namelijk:
• Medewerkers ouder dan 50 jaar met een dienstverband kleiner dan 10 jaar.
• Bedrijven met minder dan 25 medewerkers die afscheid moeten nemen van medewerkers.
Nota bene
Als de werknemer de transitievergoeding gebruikt voor scholing of outplacement, hoeft geen belasting betaald te worden. Wil de werknemer geen scholing of outplacement aankopen met de transitievergoeding, dan moet eerst belasting betaald worden, zodat een vrij besteedbare netto transitievergoeding resteert.
