Met de 30%-regeling mag u 30% van het loon onbelast verstrekken als tegemoetkoming voor de extraterritoriale kosten (extra verblijfskosten in Nederland c.q. in het buitenland). Voorwaarde is dat u hierbij wel de vergoeding zelf ook tot het loon rekent.

Wat zijn extraterritoriale kosten?

• de extra kosten voor levensonderhoud door een hoger prijspeil in het werkland dan in het land van herkomst, zoals extra uitgaven voor maaltijden, gas, water en licht (cost of living allowance);
• de kosten voor een kennismakingsreis naar het werkland, eventueel met het gezin om bijvoorbeeld te zoeken naar een woning of een school;
• de kosten voor het aanvragen of omzetten van officiële persoonlijke papieren, zoals verblijfsvergunningen, visa en rijbewijzen;
• de kosten voor medische keuringen en vaccinaties voor het verblijf in het werkland;
• de dubbele huisvestingskosten omdat de werknemer(of zijn gezin)in het land van herkomst blijft wonen, bijvoorbeeld hotelkosten;
• de extra (eerste) huisvestingskosten. Tot 18% van het loon uit tegenwoordige dienstbetrekking wordt gezien als gewone huisvestingskosten. De vergoeding tot 18 % is loon. Het meerdere behoort tot de extraterritoriale kosten. In het algemeen kunt u de huisvestingskosten voor meubilair niet vrij vergoeden of verstrekken;
• de opslagkosten voor het deel van de boedel dat niet wordt verhuisd naar het werkland;
• de reiskosten naar het land van herkomst, bijvoorbeeld voor familiebezoek of gezinshereniging;
• de extra kosten voor het laten invullen van de aangifte inkomstenbelasting als dat duurder is dan het laten invullen van de aangifte door een vergelijkbare belastingadviseur in het land van herkomst. Hierbij geldt een maximum van € 1.000 per werknemer voor deze extra kosten.
• de cursuskosten om de taal van het werkland te leren voor de werknemer en voor de gezinsleden die bij hem verblijven;
• de extra (niet-zakelijke) gesprekskosten voor telefoneren met het land van herkomst;
• de kosten van een aanvraag vrijstelling sociale zekerheid, zoals een A1- of E101-verklaring.

Uitgezonderde kosten

Omdat de 30%-regeling beoogt een vergoeding te geven voor de extraterritoriale kosten die een ingekomen werknemer maakt, kan naast de onbelaste 30%-vergoeding geen onbelaste vergoeding van de werkelijk gemaakte extraterritoriale kosten verstrekt worden. In plaats van de 30%-regeling kan wel een vergoeding voor de werkelijke extraterritoriale kosten worden gegeven. Kosten of uitgaven die de werknemer ook zou hebben gehad bij dezelfde werkzaamheden in eigen land, zijn geen extraterritoriale kosten. Dit zijn:

• Uitzendtoelagen, bonussen en vergelijkbare vergoedingen, zoals een foreign service premium en een overseas allowance.
• Vermogensverliezen.
• Aan- en verkoopkosten van een woning, bijvoorbeeld reimbursement expenses en brokers fee.
• Compensatie voor hogere belastingtarieven in het werkland, zoals taks equalization.