De wereldwijde verbondenheid van handel, technologie, kapitaal en regelgeving vraagt een intensivering van de wereldwijde mobiliteit van werknemers. Dit leidt vooral tot een verhoging van kortetermijnverblijven van werknemers en internationale forenzenstromen.

Regelgeving, beloning en communicatie

Doordat ook het aantal landen waar werknemers naar toe worden uitgezonden groeit, ontstaan nieuwe uitdagingen op het gebied van regelgeving, beloning en communicatie.  

Verwacht wordt dat huidige populaire bestemmingen als Londen en Lima in 2025 uit de top geduwd zijn door steden uit de opkomende economieën. In 1998 werden werknemers gemiddeld uitgezonden naar 13 locaties, in 2009 naar 22 en dit aantal stijgt naar 33 in 2020.

Buitenlandvergoeding wordt overbodig

De nieuwste generatie werknemers, generatie Y, ziet expatting als een onderdeel van de persoonlijke ontwikkeling. Uit eerder PwC-onderzoek, onder 4.200 afgestudeerden, bleek dat 80 procent graag over de grens werkt. “De mate van bereidheid door jonge werknemers om in het buitenland te werken maakt waarschijnlijk de buitenlandvergoeding in de toekomst overbodig,” voorspelt Rien Wiegeraad. “Echter, immigratie- en belastingsystemen zorgen er samen met opleidingskosten voor taalcursussen, voor dat het complex en kostbaar is om iemand uit te zenden. Maar de technologische ontwikkelingen maken het werken wel makkelijker.”