In 2011 gaf nog 72 procent van de werkgevers prioriteit aan deze thema’s. In 2013 was dit gedaald tot 63 procent. Ook nam de prioriteit voor het aantrekken van niet-westerse migranten af van 12 naar 9 procent en daarnaast nam ook de prioriteit af om meer vrouwen aan de top te hebben  van 18 naar 14 procent.

Scholing

De investeringen van werkgevers in scholing zijn niet toegenomen. Het aandeel bedrijven met werknemers dat een cursus of opleiding volgde, lag in de periode 1994 tot 2012 steeds tussen de 70 en 80 procent.

Ongeveer 32 procent van de werkgevers geeft aan dat werknemers er zelf op moeten letten dat zij de nodige cursussen en opleidingen doen. Binnen de overheid geeft 56% van de werkgevers dit aan. Ruim 20 procent van de werkgevers geeft aan dat werkgerelateerde opleidingen en cursussen buiten werktijd moeten worden gevolgd.

Van-werk-naar-werk-activiteiten

Het aandeel bedrijven dat met ontslag bedreigd personeel naar ander werk begeleidt (ook wel van-werk-naar-werk activiteiten genoemd) nam af van 35 procent in 2007 naar 27 procent in 2013. Tegelijkertijd nam het aandeel bedrijven dat bezig is met een inkrimping van het personeelsbestand toe.

Diversiteits- en ouderenbeleid

Werkgevers vinden specifiek beleid voor doelgroepen niet zo belangrijk. Dit geldt met name voor mensen met gezondheidsbeperkingen en niet-westerse migranten. Ruim 90 procent van de werkgevers geeft aan dat het aannemen van mensen met een gezondheidsbeperkingen niet tot hun prioriteiten behoort.

Werknemers vinden een ouderenbeleid wel belangrijk. Een kleine 40 procent van de werknemers geeft hier prioriteit aan. Binnen de overheid geeft 47 procent van de werkgevers aan dit een prioriteit is voor hen. Binnen de zakelijke dienstverlening geeft slechts 22 procent dat dit tot hun prioriteit behoort.

Mogelijke verklaringen

Een mogelijke verklaring voor de verminderde prioriteit voor investeringen in personeel is de economische crisis. In 2013 geeft  47 procent van de bedrijven aan dat de omzet is afgenomen, in 2011 was dit 40 procent.

Een andere mogelijke verklaring is de flexibilisering van de arbeidsrelaties. In de jaren negentig van de vorige eeuw zette 30 procent van de bedrijven tijdelijke contracten in. In 2013 was dit verdubbeld naar 63 procent. Door tijdelijke contracten hebben werkgevers waarschijnlijk minder prikkels om te investeren in personeel. De investeringen gaan verloren wanneer een werknemer weg gaat. Werknemers investeren wel meer in vaste krachten. Zij volgen vaker een cursus of opleiding dan tijdelijk personeel.