Wat was het geval? De werknemer wilde op 15 augustus 2010 per de eerst mogelijke datum zijn arbeidsovereenkomst opzeggen en ging ervan uit dat die eerste datum op 15 september 2010 was. Omdat de werkgever vond dat de werknemer te veel vrije dagen had opgenomen, verrekende hij deze met de resterende duur van de arbeidsovereenkomst. Hij liet de werknemer weten dat om deze reden de arbeidsovereenkomst per direct zou eindigen, namelijk op 19 augustus. Wel benadrukte de werkgever dat het concurrentiebeding gehandhaafd bleef.

 

Schadeplichtig?

De werknemer stemde hier niet mee in en maakte een kort geding aanhangig. Hierin stelde hij zich op het standpunt dat er sprake was van een schadeplichtige opzegging door de werkgever, omdat er geen geldige opzegtermijn in acht was genomen. Hierdoor zou de werkgever geen rechten mogen ontlenen aan het concurrentiebeding op grond van artikel 7:653 lid 3 BW.

Sprake van wederzijdse dwaling

De kantonrechter volgde deze redenering niet. Hij oordeelde dat het ontslag weliswaar onregelmatig was, maar niet schadeplichtig. Beide partijen waren immers van een onjuiste beëindigingdatum uitgegaan, namelijk 15 september 2010. Door deze wederzijdse dwaling was er geen sprake van schadeplichtigheid. Het concurrentiebeding had zijn geldigheid dus behouden.