Fennande van der Meulen

“Nou, dit moet je me toch even uitleggen. Jullie leiden mensen op tot werkgelukdeskundige en dan ben je tegen het aannemen van CHO?” Een deelnemer van een van onze trainingen keek ons verontwaardigd aan. “Klopt,” zeiden wij, bijna in koor. We zijn er rotsvast van overtuigd dat wanneer organisaties aandacht hebben voor werkgeluk en zich focussen op een positieve werkcultuur mensen én organisaties kunnen floreren. We denken alleen niet dat een CHO daarvoor moet zorgen.

Als we tijdens online workhops of opleidingen met mensen in gesprek gaan over werkgeluk, komen er altijd allerlei prachtige voorbeelden naar boven. ‘Die keer dat ik zoveel lol had met die collega,’ ‘Toen we dat mega-contract binnenhaalden,’ ‘De superleuke ontvangst op mijn eerste dag,’ of ‘Toen ik me tijdens dat gesprek met mijn manager realiseerde dat er echt naar me geluisterd werd’. Werkgeluk betekent voor iedereen iets anders.

Slechte dagen op het werk komen relatief vaak voor: bijna 1 op de 5 werknemers geeft aan elke of bijna elke dag een slechte dag te hebben. En maar liefst 63% heeft minimaal eens per week een slechte dag!

Vandaag is het al twee maanden geleden dat we de Week van het Werkgeluk lanceerden, op de Internationale dag van het Geluk. Het idee ontstond al eind 2017. ‘Hoe mooi zou het zijn als er, naast de ‘dag van het geluk’ ook een week van het werkgeluk zou zijn, om in een bepaalde week juist werkgeluk binnen organisaties op de kaart te zetten’, vroegen wij aan elkaar.

Onlangs gelezen in Intermediair: 'Werkgever moet werknemer fantastische belevenis bieden.' Ik geloof heilig in werkgeluk, maar dit gaat mij toch wat te ver. Kom op zeg, we zijn de Efteling niet. Voor fantastische belevenissen gaan we naar Kaatsheuvel, of naar Disneyland. Naar je werk ga je voor betekenis en voldoening, voor plezier met collega’s, voor dingen doen die nut hebben, voor jezelf uitdagen en ontwikkelen. Daarin faciliteren, dat is de taak van de werkgever.