Manager 2.0
Zit ik lekker in mijn managersbubble, je weet wel: leuk team, touwtjes in handen, maandelijkse routine op orde, projecten die lopen… kortom alles onder controle. Komt daar ineens het SEPA-project om de hoek kijken. Loslaten vergt andere vaardigheden...
Even een klein zijstapje. SEPA is het initiatief van de Europese Unie en gezamenlijke Europese banken tot harmonisatie van het euro betalingsverkeer binnen Europa. Binnen ADP een behoorlijk groot project want het is heel wat meer dan alleen bankrekeningnummers omzetten naar IBAN en BIC. Systemen moeten aangepast, nieuwe betaalbestanden geprogrammeerd, processen veranderd, communicatie en operatie moeten er op ingericht etc. Je kunt het vergelijken met de invoering van de Euro destijds. Nou, dan weet je het wel.
Hoe moet dat met mijn afdeling?
Enfin, in een bepaalde fase van het project ben ik aangewezen vrijwilliger om het operationele gedeelte te leiden. Gezien de omvang van het project is het noodzakelijk dat ik dat op full time basis doe. Full time? Maar, hoe moet dat dan met mijn afdeling? Tja, dan zullen we moeten kijken of ze nóg zelfstandiger kunnen opereren de komende periode. En of ze het eigenaarschap kunnen pakken van de lopende zaken. Wow, dat heeft nogal wat impact.
Dat betekent een hele andere manier van managen en dat leidt weer tot de hamvraag: Kan het team daar goed mee omgaan maar kan ik als manager dat ook? Loslaten en delegeren, zorgen voor een duidelijke opdracht, sturing op resultaat in plaats van het proces en slechts ondersteuning op de zelfredzaamheid van mensen. Dat vergt een aantal andere vaardigheden dan dat ik gewend ben.
Gewoon doen!
Er is maar één manier om daar achter te komen en dat is om het gewoon te doen. Heilig blijft mijn dagelijkse rondje langs de velden om even te kijken wat de belangrijkste zaken zijn. Verder is het meer “pak het maar op en laat me weten wat er uit gekomen is” in plaats van “ok, dan moeten we van de week even gaan zitten om te kijken hoe we het gaan oppakken”.
En dat is best eng, want uiteindelijk blijf ik wel eindverantwoordelijk. Maar het is de enige manier. Dus laat ik het los en heb vertrouwen. Ik kijk naar het grotere geheel en minder naar de details van de uitwerking. Geef mensen tips & tricks om iets uit te zoeken of op te pakken, en kijk ik maar eens in de zo veel tijd naar de voortgang in plaats van elke paar dagen.
Zelfsturend: ik zie mogelijkheden
De eerste bevestiging dat deze aanpak werkt is al binnen. Voor een interne audit zit ik bij de kick off en bij de afsluiting, maar wat er de rest van de week tussenin gebeurd is heb ik volledig kunnen overlaten aan de aangewezen medewerker binnen het team. En het resultaat is prima. Niet alleen van de audit maar ook op de vraag “moeten we niet zus of zo?” die ik bij een openstaande actie stel is dat al lang uitgezocht en is bedacht hoe we het verder moeten uitwerken.
Kijk, daar houden we van. Ik geloof dat ik er inderdaad meer moeite mee heb dan het team. Maar gelukkig krijg ik ook nog wel eens een vraag om even mee te denken of wordt er nog getoetst hoe ik ergens over denk. Ach ja, tenslotte was mijn switch van Windows naar Apple ook even wennen in het begin, maar eerlijk gezegd zou ik nu niet meer terug willen. Ik zie het al helemaal voor me. Een volledig zelfsturend team waarvoor ik alleen de lijnen uitzet. Ik zie mogelijkheden!
