Een ondernemer voert een regeling in met als onderwerp ‘artsenbezoek tijdens werktijd’. De OR is van mening dat zij instemmingsrecht heeft. Het besluit leidt er volgens de OR namelijk toe dat kort verzuim voor het bezoek aan medici niet meer geheel als arbeidstijd wordt gezien. Verder wijzigen met het besluit het arbeidsomstandigheden- en het ziekteverzuimbeleid, omdat met deze regeling wordt beoogd het kortlopend verzuim terug te brengen. De ondernemer ziet het besluit slechts als werkinstructie aan leidinggevenden.

 

Bezwaren

De kantonrechter vindt dat besluit niet kan worden gezien als een besluit in de zin van artikel 27 lid 1 WOR. Het betreft immers geen werktijdenregeling omdat het niet gaat om arbeidstijden of rusttijden. Ook is het geen vakantieregeling, want het gaat niet om de wijze van opnemen of periode waarin de vakantiedagen moeten worden opgenomen. Het besluit heeft ook niet ten doel het ziekteverzuim terug te dringen of iets te veranderen aan het verzuimbeleid.

 

Oordeel

Het moet bij artikel 27 lid 1 sub d WOR gaan om een besluit met betrekking tot de inhoud en de uitvoering van het ziekteverzuimbeleid. Het doel van onderhavig besluit is een richtlijn te bieden aan de hand waarvan leidinggevenden kunnen beslissen of een verzoek tot kort verlof wegens bezoek medici moet worden gehonoreerd. De rechter wijst het verzoek van de ondernemingsraad af.

 

Artikel 27 WOR kent een limitatieve opsomming waarover de ondernemingsraad een instemmingsrecht heeft. Artsenbezoek valt daar niet onder. De Hoge Raad zegt dat ook moet worden gekeken of het onderwerp belangrijke trekken vertoont van de genoemde onderwerpen  in artikel 27 lid 1 WOR.

 

Kantonrechter Rotterdam 12 juni 2009, JAR 2009/164