Het belang van een beroepsvereniging voor HR-professionals
Een vereniging voor personeelsmanagement en organisatieontwikkeling is op zichzelf een logische wenselijkheid voor professionals in het HR-veld die zichzelf serieus nemen. Die vereniging is er, maar is de laatste jaren qua ledental stevig afgekalfd. De vraag is waardoor de NVP, want daar heb ik het over, niet de aantrekkingskracht heeft die je op zichzelf van zo’n vereniging zou mogen verwachten. Een simpel antwoord is niet te geven, maar uit eigen waarneming kan ik wel wat elementen noemen.
Om te beginnen hoor je in het publieke debat over HR-kwesties de NVP niet. Toen ik nog actief was in de NVP was het argument dat de leden niet allen dezelfde opvatting hebben en er dus geen NVP-standpunt kon worden uitgedragen. Daarnaast had de voorzitter twee petten: zijn pet als HR-directeur van een grote belangrijke organisatie en zijn pet als NVP-voorzitter. Over dat eerste argument blijf ik verbaasd. De ANWB neemt soms ook standpunten in waar ik als ANWB-lid niet helemaal of helemaal niet achter sta. Maar de ANWB is wel zichtbaar en vitaal. Men kent de ANWB. Ik zou graag willen dat de NVP zich publiekelijk uitspreekt over bijvoorbeeld flexwerken in het algemeen, zzp’ers die vaak helemaal geen ondernemer zijn maar wel zo worden behandeld, flexibele pensionering en de bureaucratische poespas rond de sociale zekerheid met zijn vele onlogische en klemmende regels. Onderwerpen genoeg waar vanuit HR-hoek iets verstandigs over is te zeggen!
De sollicitatiecode van de NVP is een voorbeeld waarin de NVP zichtbaar is. Die zichtbaarheid komt overigens dan weer wel dankzij de organisaties die in hun vacaturetekst zetten dat de NVP-sollicitatiecode wordt gevolgd.
Jaarlijks had de NVP een jaarcongres waar alle leden gratis naar toe konden gaan. Naast het vergadergedeelte was er veel ruimte voor een inhoudelijk deel, een of meer prijsuitreikingen op het HR-vlak en een informele borrel als afsluiting. Inhoudelijk van hoog niveau en de jaren dat ik er was goed bezocht. In 2008 zag het hoofdbestuur (zoals het landelijk bestuur toen nog heette) geen mogelijkheid dit te organiseren.
De afdeling Zuid-Holland, waarvan ik toen voorzitter was, wilde dat er toch een jaarcongres zou komen. De voorzitter van de afdeling Noord-Holland steunde dit plan en samen hebben we toen het congres 2008 georganiseerd, waarbij door het vinden van sponsors de kosten voor de NVP zo goed als nihil waren. Het thema was ‘Retour 2018’, waarbij ik in mijn achterhoofd had om in 2018 terug te blikken op wat we in 2008 verwachtten van wat er zich in de komend tien jaar zou voltrekken: wat zagen we aankomen, wat zagen we niet aankomen en wat dachten we dat zou komen en is er helemaal niet gekomen. Maar in 2018 was er helemaal geen jaarcongres meer.
Hoe anders is het ook verder gelopen. Het ledental is van 6000 in 2008 gedecimeerd naar ruim 2000 nu. Gekomen is dat je je als HR-professional kunt laten certificeren door de NVP. Maar is dat iets waar HRM’ers op zaten te wachten?
Regionaal zijn er gelukkig nog wel activiteiten waar NVP-leden nog steeds gratis naar toe kunnen gaan. Gratis jaarcongressen zijn er niet meer. Op de site nvp-plaza.nl is te lezen dat er wel HR-congressen zijn waarin de NVP participeert, maar dat daarvoor een marktconform bedrag moet worden betaald. Wat is dan de meerwaarde van de NVP als participant zonder gezicht?
Al met al voor mij reden op een paar geleden mijn lidmaatschap op te zeggen. Toch geloof ik dat er een bestaansgrond voor een professionele verenging van HR-mensen is, mits deze zich met duidelijke standpunten over prangende HR-vraagstukken in het publieke debat mengt. Leden moeten elkaar ook buiten de social media kunnen ontmoeten, zoals tijdens een gratis jaarcongres.
