Een werkgever verstrekte een werknemer vanaf 2007 langer dan twee jaar vrij de kosten voor dubbele huisvesting. De werknemer voerde weliswaar langer dan twee jaar in opdracht van de werkgever projecten uit, maar elk project duurde nooit langer dan twee jaar. De belastinginspecteur hield vast aan de tweejaarstermijn, waarna de werkgever een proces aanspande bij Rechtbank Den Haag. Evenals de inspecteur was de rechtbank van mening dat de tweejaarstermijn per dienstbetrekking geldt. Met de uitspraak van het hof dat de tweejaarstermijn per opdracht/project geldt, werd het oordeel van de lagere rechtbank teniet gedaan.

Tip

Het is denkbaar dat de werkgever ook na twee jaar of als er geen zakelijk argument meer is, de huisvesting toch wenst te blijven vergoeden of te verstrekken. De staatssecretaris heeft het in 2009 mogelijk gemaakt dat de werkgever via eindheffing de (gebruteerde) belasting voor zijn rekening neemt. Het moet dan wel steeds gaan om de kosten van dubbele huisvesting. De vergoeding of waarde van de verstrekking kan ook bij het loon van de werknemer worden geteld. Past de werkgever de WKR toe, dan is het uitgangspunt dat hij de vergoeding als individueel belast loon moet behandelen, dan wel als werkkosten moet aanwijzen om vervolgens gebruik te maken van de mogelijkheden die de WKR hem biedt.

N.B. De onderhavige uitspraak is niet gesanctioneerd door de Hoge Raad.

ECLI:NL:GHDHA:2013:1562