Vervolgens geeft DNB in een publicatie aan dat de te verwachten verliezen op de WGA zijn opgelopen naar 1,6 miljard, ruim boven de eerder genoemde 1 miljard. De werkgroep van het Actuarieel Genootschap heeft nog geen eenvoudige oplossing kunnen presenteren die het verschil in financiering tussen het publieke en private bestel overbrugt. We zitten vast in een systeem waarbij de werkgever, in het private bestel, de risico’s volledig kan over dragen naar een verzekeraar en vervolgens de verantwoordelijkheid voor de re-integratie bij de verzekeraar kan achterlaten. Aan de andere kant zien we in het publieke bestel dat de werkgever geen enkele verantwoordelijkheid kan nemen ten aanzien van re-integratie, de uitkeringslast wordt echter wel bij hem in rekening gebracht. In beide situaties is er sprake van een onevenwichtigheid waarbij de kern van de bedoeling van de wetgeving namelijk het activeren van uitgevallen werknemers en daarmee het creëren van loonwaarde niet wordt bereikt.

Oplossing

Om tot een oplossing te komen voor de hierboven geschetste problematiek moet de financieringsvorm ondergeschikt worden gemaakt aan het te behalen doel van de wetgeving. Het moet zeker geen mogelijkheden bevatten die de werkgever prikkelen om de uitkeringslast en daarmee het risico over te dragen aan andere partij en daarmee de verantwoordelijkheid voor re-integratie te ontlopen. De vraag is: hoe zorg je er voor dat er zoveel mogelijk loonwaarde wordt gecreëerd zonder dat de werkgever het risico loopt om met te hoge financiële risico’s te worden geconfronteerd.

Oplossing 1

De huidige, door verzekeraars aangeboden financieringsvormen, zijn gericht op het afdekken van toekomstige risico’s (staartlasten) mede vanwege het feit dat zij een garantie moeten afgeven aan de belastingdienst dat als de werkgever failliet gaat de WGA uitkeringen betaald blijven worden. Ook een werkgever die het risico zelf draagt ontkomt er niet aan om een garantieverzekering af te sluiten waarbij de staartlasten in geval van faillissement wordt gedekt. Deze garantieverklaring is bij wet verplicht gesteld. Afschaffing van de verplichting tot een garantiestelling biedt marktpartijen zoals verzekeraars de mogelijkheid om hun dekkingen op een andere manier in te richten waardoor het risico en daarmee het risicomanagement bij de werkgever blijft liggen en alleen 'toevallige' extremen worden verzekerd. Een privaat omslagstelsel is hierdoor mogelijk waardoor verzekeraars in staat zijn de premies aan te passen omdat niet heel de toekomst al gefinancierd is. Het faillissementsrisico waarvoor de garantieverzekering is bedoeld kan via een collectieve kas, zoals de AOK, worden gefinancierd.

Oplossing 2

Indien de garantieverzekering niet wordt afgeschaft zijn er ook mogelijkheden om het risico bij de werkgever te laten. Het uitgangspunt hierbij is dat in alle gevallen (ook in de private markt) de werkgever het risico van de staartlasten mee krijgt. Dat betekent da t er geregeld moet worden dat, als de werkgever een verzekering had, hij de bij de verzekeraar opgebouwde voorziening voor de ingegane WGA-gevallen mee krijgt. Hoe zou dit kunnen werken? Stel een werkgever besluit om terug te stappen naar het publieke bestel. Hij heeft echter een aantal WGA-gevallen die aan hem worden toegerekend. Bij terugstap naar het UWV krijgt deze werkgever apart een rekening van het UWV voor de reeds ingegane gevallen. Voor de toekomstige gevallen betaalt hij de omslag die op dezelfde manier als nu wordt berekend. Als in deze situatie een vorm van overdracht van voorziening van de verzekeraar naar de werkgever kan plaatsvinden (of naar UWV) is er al sprake van een solide systeem. Dit wordt versterkt als ook in het publieke bestel een voorziening moet worden opgenomen voor de uitkeringslasten die aan de werkgever. Daarmee ontstaat een solide financieringssysteem met de juiste prikkels voor de werkgever. In beide hierboven aangeduide financieringssystemen is het van belang dat de werkgever ook in het publieke bestel de mogelijkheid heeft om de re-integratie van de (ex-) werknemer vorm te geven. Hierdoor heeft hij een actieve invloed op de uiteindelijke uitkeringslast die aan hem wordt toegerekend. Dit laatste geldt dan ook als er besloten wordt om de financiering van de WGA volledig via een publieke bestel te laten plaatsvinden, bijvoorbeeld op het moment dat alle verzekeraars zich hebben teruggetrokken van de markt.

Re-integratie leidend

Het financieringssysteem publiek, hybride of privaat dient niet leidend te zijn in de discussie. Uiteindelijk is de wet bedoeld om er voor te zorgen dat werknemers die benutbare mogelijkheden hebben (gedeeltelijk) aan het werk gaan en loonwaarde genereren. Meer loonwaarde met economisch toegevoegde waarde is goed voor de uitgevallen werknemer, de werkgever en de samenleving als geheel!