Werkgevers laten geld liggen door ondergebruik no-riskpolis
Werkgevers die mensen met een arbeidsbeperking in dienst hebben, kunnen bij ziekte van deze mensen een beroep doen op een regeling die hun loondoorbetaling compenseert. Uit onderzoek van UWV blijkt dat werkgevers niet voor alle ziekmeldingen een beroep op de no-riskpolis bij UWV doen.
Het doel van de no-riskpolis is om werkgevers over de streep te trekken om mensen met een arbeidsbeperking in dienst te nemen of te houden. Voor 4 groepen werkenden met een arbeidsbeperking hebben wij het gebruik van de no-riskpolis door werkgevers onderzocht. Het gaat om werkenden met een uitkering voor de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO), een uitkering voor de regeling Werkhervatting gedeeltelijke arbeidsgeschikten (WGA), een uitkering voor de Wet arbeidsongeschiktheidsvoorziening jonggehandicapten (Wajong) en werkenden die minder dan 35% arbeidsongeschikt zijn beoordeeld voor de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (WIA), de WIA 35-minners.
In de afgelopen 5 jaar verstrekte UWV jaarlijks tussen de 35.000 en 45.000 Ziektewet-uitkeringen no-riskpolis. Hiervan nemen de 4 onderzochte groepen 85 tot 90% voor hun rekening.
UWV deed onderzoek naar het gebruik van de no-riskpolis door werkgevers. De belangrijkste bevindingen zijn:
- Bij alle 4 de onderzochte groepen is sprake van ondergebruik van de no-riskpolis door de werkgever. Dat wil zeggen dat de werkgever niet voor alle ziekmeldingen een beroep op de no-riskpolis bij UWV doet.
- Voor de groep Wajongers declareert de werkgever naar schatting 60% van de ziekmeldingen, voor de groep WGA’ers naar schatting 50%.
- Voor WAO’ers en WIA 35-minners liggen de geschatte percentages veel lager (en dus is er meer ondergebruik), te weten 17 respectievelijk 14%.
- Een eerste verklaring van het ondergebruik is onbekendheid met de no-riskpolis bij werkgevers en werknemers. Een andere mogelijke reden is dat een werkgever bij kort verzuim niet altijd een Ziektewet-uitkering aanvraagt.
