Eén van de wijzigingen van de Wet werk en zekerheid behelst de introductie van de transitievergoeding. Deze bepaalt dat de werkgever de werknemer een vergoeding verschuldigd is als de arbeidsovereenkomst tenminste 24 maanden heeft geduurd. Ook als de arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd (automatisch) afloopt is de werkgever deze transitievergoeding in principe verschuldigd. Dit is een groot verschil met de huidige situatie want tot 1 juli 2015 komt aan een werknemer waarmee de arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd eindigt geen beëindigingsvergoeding toe.

Hoogte vergoeding

De hoogte van de vergoeding is, afhankelijk van de leeftijd en de duur van het dienstverband, 1/3, ½ of 1 maandsalaris per dienstjaar. Voor de berekening van de duur van de arbeidsovereenkomst dienen volgens de nieuwe regels arbeidsovereenkomsten die elkaar met tussenpozen van ten hoogste zes maanden hebben opgevolgd te worden samengeteld. Ook in het geval de werknemer in dienst is geweest bij verschillende werkgevers die ten aanzien van de werkzaamheden als elkaars opvolger moeten worden beschouwd, dienen de arbeidsovereenkomsten te worden samengeteld.

Curator

Hoewel de wet vanaf 1 juli 2015 in artikel 7:673c lid 1 BW bepaalt dat de transitievergoeding niet langer is verschuldigd indien de onderneming is gefailleerd wordt aangenomen dat dit geldt voor de opzegging van de arbeidsovereenkomst door de curator. Het zal de doorstarter niet helpen.

Doorstarter kostenpost

Indien ondernemingen uit faillissement worden overgenomen dient de doorstarter als rechtsopvolger te worden gezien. Doorgaans biedt de doorstarter (een deel van) de werknemers van de gefailleerde onderneming een contract voor bepaalde tijd aan. Mocht de doorstart om wat voor reden dan ook tegenvallen, dan kan het aantal werknemers redelijk snel worden afgebouwd waardoor snel kosten kunnen worden bespaard. Door de nieuwe regels kan de doorstarter met een forse kostenpost worden opgezadeld op het moment dat de arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd aflopen. De nieuwe regels zorgen er immers voor dat de duur van de dienstverbanden bij de failliete onderneming meetellen voor het bepalen of en zo ja de hoogte van de transitievergoeding. De doorstarter wordt in dat geval dus geconfronteerd met kosten die de afweging om ondernemingen uit faillissement over te nemen bemoeilijken en misschien wel te risicovol maken. Gevolg in dat laatste geval is dat  alle banen verloren gaan.