Dit is zeker geen kwestie van zwakte maar van lef om je als management kwetsbaar op te durven stellen, de wil hebt om te leren en verantwoordelijkheid te nemen wanneer blijkt dat een uitgestippeld reorganisatiepad in de praktijk een onbegaanbare weg is.

Binnen de overheid lopen vele reorganisaties. De economische crisis van de afgelopen jaren is de belangrijkste reden om te moeten bezuinigen. Maar ook de technologische ontwikkelingen geven aanleiding om te veranderen en door te ontwikkelen als organisaties. De voorbeelden zijn talrijk: de fusie binnen de rijksoverheid naar één Rijksvastgoedbedrijf, het ontstaan van de Nationale Politie en de reorganisatie binnen de zorgsector waarin gemeenten een belangrijke eindverantwoordelijk krijgen toebedeeld. En dit zijn er maar een paar in een landschap van continue reorganisaties, en dat geldt niet alleen voor de overheidssector, maar zeker ook voor de private sector met de financiële sector voorop. Veranderkunde is daarmee een kennisveld en een ‘must’ geworden voor vele managers. Al jaren wordt geïnvesteerd om het vakgebied verder te ontwikkelen. Een interessante statistiek geeft de noodzaak van deze investering glashelder aan: één op de drie reorganisaties kan worden betiteld als mislukt. De beoogde doelstellingen zijn niet gehaald en de fase van reorganisatie is veranderd in een crisissituatie waarin crisismanagers redden wat er te redden valt.